n
a
m
m
De eerste keer dat dit
gebeurt deel ik voor we
vertrekken de van
Jan Brouwer gekregen
petten uit. Ze blijken in
de smaak te vallendus
tot zover heeft de
Schiedam-promotie zin.
1 -
335 Musis
30;?-,.
§19
er nog twee schuurtjes
waarin gewerkt kan
worden. Het atelier deel ik
o.a. met Jesüs Vizuete
(Spanje) die het ene
schilderij na het andere
maakt en daarbij al net
zoveel ruimte nodig heeft
als ikzelf. Voortdurend
komen we ook op eikaars
werkplek terecht. Jesüs
schildert niet alleen.
Hij zingt ook, bijgevallen
door Antonio Alvarado
(Spanje) en de Sloveen
Zmago Fuhar, die ook al
thuis is in de Spaanse en
Zuid- Amerikaanse
muziek. Al snel volgt
iedereen hun voorbeeld en
helemaal als Carmelo Zotti
(Italië) aankomt met zijn
cassettereorder en een doos
waarin de halve wereld aan
muziek blijkt te zitten.
Ondertussen wordt er flink
gewerkt. De abstracte
vormstudies van Julien
Parsy (Frankrijk) worden
gaandeweg figuratief en
Mehmed Klepo (Bosnië),
die thuis altijd met olieverf
werkt, vecht met de
vlakheid van acrylverf om
aan het eind toch een
flinke productie af te
kunnen leveren waarover
hij tevreden is. Ook wordt
duidelijk dat Antonio
Alvarado eigenlijk
beeldhouwer is. Het zien
van zijn objecten maakt de
schilderijen die hij op Sinji
vrh met kwast en spuitbus
maakt, begrijpelijk. Franco
Duco (Italië) toont zich in
de week een perfect
portret- en landschap
schilder. Helaas valt hij
donderdag tijdens het
barbecuen ongelukkig en
breekt daarbij zijn beide
hielbeentjes.
Ook Klementina is druk
aan het werk. Zij moet
bovendien schipperen tussen het werken in haar fantastische
collagetechniek en haar taken als organisator van de culturele
uitwisseling. Iedere ochtend vraagt ze daarom tegen elven wie
er koffie wil. Vervolgens komt dan Hieronim. de hoteleigenaar
met de eerste rode wijn van de dag, gevolgd door Klementina
met de beloofde koffie.
In het andere atelier is Ivo Mr(nik aan het werk. Met een
zacht potlood maakt hij hele series tekeningen op ketting
etiketten. Ik geef blijk van mijn bewondering en als de
workshop ten einde is zit
er een strookje van drie
etiketten in mijn bagage.
Ondertussen werkt
Natasa Milovan(ev in
haar schuurtje aan een
reeks schilderijen waarin
haar architectuur
opleiding is te
herkennen. Haar
onzekerheid maakt
echter dat ze op
zaterdag, als de bezoekers
van de open dag al
rondlopen, nog aan het
schilderen is, zich
afvragend of haar werk
wel goed genoeg is.
Die Zaterdag is tevens de
laatste werkdag. Het
moment van terugkeer
naar Schiedam nadert,
maar eerst is er nog de
open dag. De ateliers
worden opgeruimd, het
werk gepresenteerd. Voor
het hotel stelt een bandje
zich op en de wijn
sponsors richten hun
kraampjes in. Dan komen
de gasten en kan de
open dag, mét picknick,
want eten en drinken
hoort hier overal bij,
beginnen. Onder hen is
ook Milena Koren
Borzicek uitVelenje, die
heeft gezorgd dat ik aan
deze workshop kon
deelnemen. Zaterdag
avond vertrekken de
eerste kunstenaars en de
achterblijvers drinken er
nog een wijntje op. Ik
vertrek op zondag via
Ljubljana weer naar
Schiedam. Over mijn
werk hoef ik me geen
zorgen te maken. Alles
blijft achter, als
tegenprestatie voor een
gastvrije week en als
verplichting tegenover
de organiserende
stichting die aan alle
kunstenaars vraagt om een werk te schenken. De collectie zal
eind 2001, begin 2002 op drie plaatsen in Slovenië
geëxposeerd worden, waarna de werken voor een deel in bezit
komen van de sponsors.
Mijn tassen zijn er overigens niet lichter op geworden.
Inplaats van met mijn documentatie is de ruimte nu gevuld
met de verzamelde herinneringen en werk van andere
kunstenaars. De jenever van Jan Brouwer heeft plaatsgemaakt
voor de Sloveense wijn van Hieronim. Voor promotie in
omgekeerde richting.
