'm - I ^mmÊÊÊÊ Hoogstraat 2 3111 HH Schiedam 010-473 59 19 E-mail: into@tempeloptiek.nl Internet: www.tempeloptiek.nl 010 - 473 59 19 of 06-51392924 357 Musis naar de Maasstad verhuisd was, liet hij de lij Rotterdammers onder zijn publiek een melkfles hoofd- |fi§ stadwater aanbieden. Maar §j§| de Rotterdammers waren ÉS eigenlijk trots op dat j» smaakje aan hun eigen Wjf water. Het proefde naar |j| welvaart. De televisie was al d|| gemeengoed geworden. Koelkasten en wasmachines SBB kwamen binnen het bereik jR| van de gewone man. ajf, De Rembrandtlaan in gel Schiedam stond vol oude Duitse Opeis uit de jaren lil vijftig, sommige in militaire |p kleuren. Die waren te koop. gw Aan een nieuwe auto durfden nog weinig mensen te denken, maar een tweede handsje lag binnen het bereik van velen. De kranten stonden dan ook vol met tips om het vele kaf van het tweede handse koren te scheiden. En in Amsterdam zag wethouder Joop Den Uijl de vader van het Westelijk Havengebied dat dit goed was. De sociaal democratische toekomst waar hij van droomde, was gemotoriseerd. Ondanks de doodsschrik die de Superfosfaat de hele Rijnmond had bezorgd, was er dus geen sprake van een massale volkstoorn. Integendeel, het leven ging door. Maar het milieu kwam, zoals dat heette, wel op de agenda. Niet alleen bij de lokale overheden, maar ook bij het soort burgers, dat als het moet de weg naar de autoriteiten weet te vinden. De eerste Nederlandse milieuorganisatie, de Vereniging tegen Milieubederf, werd in Vlaardingen opgericht. Er zaten chemici en ingenieurs achter die verstand hadden van de risico's die allerlei industriële processen met zich mee brachten. I Aandacht voor het milieu was nieuw. Het gold ook een beetje als halfzacht en juist daarom kon het zo'n grote rol spelen tijdens de grote culturele revolutie van de tweede helft der jaren zestig, toen een jongere generatie in opstand kwam, een hedonistische levensstijl omhelsde en tegelijkertijd een nieuwe maatschappij eiste, in theorie dan. Het schone milieu werd een van de cliché-eisen naast ontwapening en vrede en een afkeer van kernenergie. Maar de mensen gingen er in het algemeen niet massaal voor de straat op, zoals ze dat wel deden om te protesteren tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam of de plaatsing van kruisraketten. Milieu liet je over aan specialisten die je bij tijd en wijle ondersteunde, bijvoorbeeld door het plaatsen van een handtekening onder een petitie. Dat schiep mogelijkheden voor een loopbaan. Overheden waren geneigd te luisteren naar betogen over het milieu. Ze hadden tenslotte leergeld betaald. Er lag een gat in de politieke markt, dat zich gemakkelijk liet vullen, als men het maar voorzichtig aanpakte. Je moest ervoor zorgen door de heren en de dames op de kussens van de raad als gesprekspartner geaccepteerd te worden. Je mocht best tekeer gaan. Je mocht je kritisch uiten in de pers en op de beginnende regionale radio. Maar je moest er wel voor zorgen, dat alles watje zei bespreekbaar bleef. En zo werd je dan weldra opgezogen door het gastvrije poldermodel. Geen wonder dus, dat Schiedam en Vlaardingen zoveel van zulke milieustrijders voortbrengen. Het klimaat is er naar, de atmosfeer is er naar. Je hoeft maar om je heen te kijken en je proeft, je ruikt, je voelt, je hoort de thema's die je een lange loopbaan aan onderhandelingstafels garanderen, terwijl je het ene compromis na het andere convenant uitwerkt. Niet dat het slecht is. De Rijnmond is er wel een stuk schoner op geworden.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2001 | | pagina 357