Musis 358
Midden in het triest stemmende en boos makende bouwplan
dat de historiserende naam Branderspoort heeft meegekregen
staat Restaurant De Mouterij. RitaTobé en Hans de Ruiter
begrijpen het niet. Hans was begin 1973 een van de krakers
van de mouterij De Goudsbloem. Hij en zijn medekrakers
wilden het historische bedrijfspand bewaren en opknappen,
omdat ze het voor de geschiedenis van Schiedam belangrijk
vonden en er een jongerencafé in wilden vestigen. Na een
jarenlang gevecht met de bestuurders van Schiedam kregen ze
gelijk, de mouterij werd rijksmonument, het jongerencafé
kwam er en de gemeente erkende achteraf dat het goed was
dat de krakers de laatste echte mouterij van Schiedam gered
hadden. En nu onttrekt diezelfde gemeente dat monument
geheel aan het zicht met een bouwplan dat veel te ruw en te
grootschalig is voor de omgeving.
hele buurten konden slopen. Op die manier werd de
historische structuur van de stad vernield. Rita, nu zijn partner
en mede-exploitant van De Mouterij, komt uit Vlaardingen.
Ze deed cultureel werk aan de Sociale Academie en raakte in
de loop van 1973 bij de Schiedamse kraakbeweging betrokken.
Ze vertellen, vertederd maar ook relativerend, hoe en waarom
ze in 1973 de mouterij De Goudsbloem gered hebben en hoe
ze aankijken tegen de manier waarop nieuwe generaties
regenten sindsdien met de stad zijn omgegaan. Ze zijn kritisch
gebleven, maar opnieuw kraken?
De eerste generatie protesterende jongeren had zich
halverwege de jaren zestig fel verzet tegen de sloop van de
Brandersbuurt. Onder aanvoering van de charismatische cineast
Jan Schaper hadden tientallen artistieke en journalistieke
Hans en Rita zijn inmiddels de keurige uitbaters van een
gerenommeerd restaurant. Dat is wel eens anders geweest.
In 1973 was Hans (49) een gemotiveerde Schiedamse kraker.
Hij was als HBS'er op Spieringshoek al actief in de kabouter
beweging en weigerde later militaire dienst. Hij vond het
onverteerbaar dat een paar regenten Schiedam regeerden,
zonder echte binding met de stad en over de hoofden van de
inwoners heen. Bovendien stak het hem dat die regenten naar
believen en zonder zich daarvoor behoorlijk te verantwoorden
twintigers, onder wie Frank Willemse, Hans de Badder, Albert
Engelsman en Hans van der Wilk, met toen ludieke acties als
teach-ins en protestmarsen geprobeerd te voorkomen dat dit
belangrijke deel van de geschiedenis van Schiedam van de
stadsbodem zou verdwijnen. Nadat hun pogingen pijnlijk
mislukt waren, probeerden de meeste actievoerders zich weer
in het maatschappelijk gareel van alledag te voegen en trok Jan
Schaper zich teleurgesteld terug in het Zakkendragershuis aan
de rand van het zo respectloos verwijderde deel van de
