we zullen er
hoe dan ook
mee moeten
leren leven
Musis 18
tegen zijn, maar dan schaad je de belangen van anderen. Van de
automobilisten en de mensen in Overschie. Als de A4
verlichting voor hen brengt, is dat toch alleen maar gunstig?"
In Nederland, vindt De Leede, moetje inschikkelijk zijn.
„Anders moetje in een hutje op de hei gaan wonen of
emigreren naar een land met meer ruimte."
Vanuit het slaapkamerraam op de eerste etage overziet hij de
situatie. Het talud ligt dichtbij, erkent hij, maar als de weg in
een tunnel wordt gelegd, is er toch weinig aan de hand?
Zich van het venster afkerend: „Wil je de badkamer eens
zien?" Hij betreedt een marmeren ruimte waar Hollandse
properheid ons tegemoet blinkt. De aangrenzende kleedkamer
is al even schoon en netjes.Veel spiegels en halogeen. Trots
worden een paar soepel lopende kastdeuren open geschoven.
„Wat een ruimte hè?"
Piet Prins, voormalig gemeenteraadslid en speelgoedhandelaar
in ruste, volgt een soortgelijke gedachtegang als zijn buurman
De Leede. Prins hield al rekening met
die rijksweg toen hij nog aan de
Smetanalaan woonde. Die straat ligt ook
langs het tracé. Daar heeft hij het dertig
jaar kunnen uitzingen zonder dat er iets
infrastructureels gebeurde. Misschien
waait ook deze bui weer over? Hoewel:
„Nee, ik denk toch niet dat we er deze
keer onderuit kunnen." Hij berust er
maar in, dat is hij bijna aan zijn milieu
verplicht. „Ik ben ondernemer geweest,
ik weet welke schade het bedrijfsleven
ondervindt van de files. Die mensen
moetje toch ook ter wille zijn. Nieuwe
wegen aanleggen is dan de enige uitweg.
Toevallig gebeurt het achter ons huis.
Dat is jammer. Maar waar je het ook
doetje zadelt er altijd iemand mee op."
Toch, echt gelukkig met het vooruitzicht
van zo'n onherstelbare ingreep in zijn
achtertuin is Prins niet. „Het verkeer op het Kethelplein is
hier goed te horen. De herrie wordt straks zes keer zo erg.
Nee, je woongenot gaat achteruit, dat staat als een paal boven
water. Ik hoop dat ze de boel zodanig overdekken, dat wij er
weinig last van hebben. Maar we zullen er hoe dan ook mee
moeten leren leven."
Een paar huizen verderop woont Ton Valkenburg. Hij lijkt de
toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Hij verwacht
weinig of geen overlast te zullen ondervinden. Als de weg
ondergronds wordt aangelegd zal die zijn huis onzichtbaar en
onhoorbaar passeren. „Als alles volgens de regels gebeurt, is er
niets aan de hand, De milieumaatregelen zijn streng. Als de
overheid zich daar aanhoudt, hebben we niets te vrezen."
Dat is drie keer 'als' in één redenering. Hebt u zoveel
vertrouwen in de loop der dingen? Een verbaasde blik.
De regels zijn er toch niet voor niets?
Deze bewoner schijnt niet te worden gehinderd door angst
voor overlast of schade door de bouwactiviteiten. Met een
beetje geluk merkt hij niets van de uitvoering. „Als ze die
tunnel boren, hebben wij nergens last van," zegt hij opgewekt.
Om te vervolgen: „Het wordt pas moeilijk, als ze op de tunnel
gaan bouwen. Huizen of sportvoorzieningen. Daar is sprake
van geweest. Dan is je natuurlijke uitzicht weg. Maar
voorlopig gaan we er vanuit, dat er bomen worden geplant."
Enfin. Eigenlijk interesseert die weg hem niet zo. „Wij maken
ons op dit moment veel drukker over de erfpacht. Ze willen
ons een schandalige verhoging aansmeren. We gaan straks van
3200 naar 5800 gulden per jaar. Moet je je eens indenken!
Betaal je straks zo'n enorm bedrag en dan ligt er ook nog een
snelweg achter je huis!"
Geeske van den Bergh en haar zoon Richard zijn in het
trapportaal bezig met de kerstversiering. Ze leggen slingers en
lampjes terzijde om hoofdschuddend hun twijfels te uiten over
het nut van alweer een nieuwe snelweg. „Totaal zinloos,"
oordeelt Richard. „De files op de wegen worden veroorzaakt
doordat het verkeer de steden niet in kan. In Den Haag
hebben ze die prachtig brede Utrechtsebaan aangelegd en wat
staat er aan het einde? Stoplichten! Gevolg: kilometerslange
files tot ver op de rijksweg. Dat krijg je hier straks ook. Deze
weg komt uit op de A15. Die staat nu al vol. Met de A20 is 't
hetzelfde liedje. Nee, deze weg lost niets op. Er komen alleen
maar meer files bij." Zijn moeder vindt het vooral zonde van
de fazanten, konijnen, vossen en ooievaars die op het talud
leven. „Toen we dit huis negen jaar geleden betrokken, liepen
er nog koeien op de dijk. Eigenlijk is
het 't enige stukje natuur dat we hier in
de wijde omtrek nog hebben. Zelfs
mensen uit Capelle komen hier
wandelen en hun hond uitlaten."
Richard: „Ik heb filters voor de pomp
moeten zetten, omdat die telkens
verstopt raakte met salamanders."
De makelaar waarschuwde, voordat zij
het koopcontract tekenden, dat de kans
bestond dat er ooit een snelweg achter
hun huis zou komen te liggen.
Ze tekenden niettemin. Die weg was
niet meer dan een spookbeeld. En als ze
'm ooit aanleggen, zou 't in een tunnel
zijn of achter een geluidswal dat had
de makelaar hen met nadruk verzekerd.
Vader Rikus mengt zich nu ook in het
gesprek. „Voor veel mensen is de limiet
zo onderhand wel bereikt," meent hij.
„We hebben hier al meer dan genoeg lawaai te verduren.
Van de spoorbrug, bij oostenwind. Verder hoor je de tram, de
snelweg en heel veel vliegtuigen. De tram wordt binnenkort
doorgetrokken naarVlaardingen en de baan komt hier vlakbij
te liggen. Wij zijn gewend met mooi weer veel buiten te
zitten. Dat kunnen we straks wel vergeten."
Als het te dol wordt, is er altijd nog de optie verhuizen.
Richard: „Verschillende mensen uit de buurt hebben dat al
gedaan.Vier zijn er al weg uit dit rijtje, nu staan er weer twee
te koop." Overwegen ze zelf een verhuizing? Ze kijken elkaar
aan. Zwijgen.
Sommigen op het plein duiden Louis Bouman aan als de
woordvoerder van de bewoners. „Hij is goed ingevoerd in de
materie, hij schrijft namens ons brieven aan de gemeenteraad.
Vraag hem maar wat wij vinden."
Bouman, wiens huis afzijdig staat van de twee onder een
kappers en ook een tikje groter lijkt, verklaart 'geen
problemen' te hebben met de A4. „Zolang hij geluidsarm is en
je niets ruikt."
Bouman heeft dit namens het plein aan de gemeenteraad laten
weten. „Maar we hebben ook gesteld dat de overheid
rekening moet houden met onze wens dat er een park wordt
aangelegd boven op de tunnel, en geen sportvelden.
Van sportvelden heb je last. En we willen ook geen op- en
afritten hier pal achter. Dat kan absoluut niet."
Als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, is er wat het De la
Marplein betreft geen vuiltje aan de lucht.
