'turele clubs, verenigingen of instellingen een
net een hoog schuifdeurgehalte.
7 Musis
op zich een interessant gegeven. Het aantal monumenten zal de
komende maanden groeien van 29 naar 56 rijksmonumenten
met 20 nieuwe gemeentelijke monumenten. Daarnaast is er
serieuze overheidsbelangstelling en - naar verwachting - mede
werking, om delen vanVlaardingen aan te wijzen als beschermd
stadsgezicht. Met name de ontwikkelingsgeschiedenis 'van vis-
sersstad naar industrieplaats' heeft dusdanige interessante (en dus
zichtbare!) sporen achtergelaten dat delen van de haven, zoals de
met knellende toekomstvragen worstelende instellingen kan
wellicht gevonden worden in een on-Vlaardingse aanpak.
Misschien op een wijze die net zo uniek en maatgevend is als
de archeologische vondst, nu al weer geruime tijd geleden van
de Vlaardingencultuur als beginpunt van een culturele
ontwikkeling in Nederland. In de gemeentelijke plannen voor
bebouwing langs het Buizengat staat nog steeds een
'stadsgebouw' zonder functionele invulling getekend op de
Koningin Wilhelminahaven, alsmede van Ambacht en Oostwijk
gekoesterd moeten worden. Dat betekent overigens ook een
stimulans om in 2002 te gaan werken aan het zichtbaar maken
van de Cultuurhistorische As, wat dat ook moge zijn.
Er is wellicht te weinig cultureel klimaat en te weinig spin-
ofïwerking vanuit de te beperkte aanwezigheid van kunst- en
nijverheidswinkels, ateliers, en kwalitatieve horeca. Avant-garde
kunstenaars zijn inmiddels establishment en gesubsidieerd, de
slooppandentijd is voorbij. Het vertrek binnen twee jaar van
drie regionaal goed bekend staande restaurants uit de stad mag
toch als teken aan de wand worden beschouwd. Wellicht brengt
de stad zichzelf naar een rustiger vaarwater, met minder dyna
miek en (dus) passender bij de mensen die er wonen? Er is dus
nog werk volop voor SVP (SchiedamVlaardingen Promotie) als
het gaat om het initiëren van synergie en het leveren van
kwalitatieve ondersteuning en kennis. De kansen en de
middelen liggen er, wat te denken van de opbrengst van de in
2000 verkochte aandelen Bouwfonds Nederlandse Gemeenten,
de bereidheid (of bittere noodzaak?) van projectontwikkelaar
Proper (Buizengat) om te investeren in de kwaliteit van de
binnenstad (Peter Stok als een Waterweg-Jan des Bouvrie II?),
de in het ISV 2001-2005 opgenomen provinciale miljoenen en
de kontakten en R2001-mogelijkheden met Rotterdamse
kunstinstellingen. Ze roepen tezamen om een concreet
'Deltaplan' voor de cultuur in Vlaardingen.
De ultieme impuls voor dit onzichtbare cultuurlandschap vol
locatie tegenover het Hof. Mijn idee is om de Nederlandse
inzending voor de wereldtentoonstelling in Hannover, die nog
steeds staat te wachten op een koper, naar Vlaardingen te halen
en daar een plaats aan het water te geven.
De inzending was bedoeld als gebouwde metafoor om de
verschillende landschappen in Nederland elk een eigen plek
(verdieping) te geven en daarmee de spanning ten opzichte van
de beperkte beschikbare ruimte in het land te kenschetsen. Het
ontwerp van MVRDV was zonder meer geslaagd, het behaalde
verschillende architectuurprijzen en werd in feite het logo van
de wereldtentoonstelling zelf. In Vlaardingen zouden de
verdiepingen gebruikt kunnen worden om de verschillende
cultuurlandschappen te herbergen en zo de majeure culturele
instellingen te verzamelen op een locatie. Eén portier en één
directeur, een grote parkeerplaats en -garage, loopafstanden en -
voorzieningen (brug over Buizengat) naar het winkelhart.
Gelegen op een unieke plek: daar waar de Vlaardingse Vaart
'tegen' de stad botst en waar zowel het park als de wijken
rondom een weerslag vormen van de historische ontwikkeling
van de stad. Het gebouw voegt op die manier geheel gratis een
nieuwe dimensie toe aan de culturele waardes in de stad. En
van gebruik en bezoek mag Vlaardingen op deze wijze verze
kerd zijn. Een geruststelling voor wie de culturele subsidies
toch gekoppeld wil zien aan productie- en consumptiecijfers
en daarbij ook nog de promotionele waarde op wil tellen.
