Musis 250 afmaken. Het werd het laatste. Hij vond een baantje in een brillenzaak, maar verziekte alle brillen die er maar te verzieken vielen. Zijn zorgzame baas hielp hem aan werk bij de Bondsspaarbank, toen nog een sociale bank, waar hij vijfentwintig jaar zou blijven en van baliemedewerker opklom tot hypotheekverkoper. Voor iemand die opgroeide in de 'wilde'jaren zestig met Woodstock en Kralingen als epicentra van culturele revolutie had hij een nogal bizarre droom: een burgermannetje worden. 'Ik had meerdere meisjes gehad. Tot ik op mijn achttiende Wilma, mijn vrouw, leerde kennen. Ik genen gerekend. Toen deed hij al aan amateurtoneel bij toneelgroep Argus. Hij wilde ook gaan schrijven. 'Acteurs en schrijvers/journalisten werden na de cowboys en indianen van mijn kindertijd mijn nieuwe helden. Ik solliciteerde als jongste bediende bij HetVrije Volk, menend dat ik op den duur vanzelf journalist zou worden.' Maar een krant is geen bank: hij werd niet aangenomen. 'De eminente Frits van den Poel zei toen dat als ik echt schrijver wilde worden ik het ook zou worden, met die gedachte ging ik daar weg.' Bij de bank sloeg het modernisme, de verharding toe. wilde een huis, een gezinnetje, televisie kijken op de bank, carrière maken, een pak, een auto, voorspoed, vakantie. Kortom, een truttenleven. Het was angst, pure angst er niet bij te horen dat ik mij zo vereenzelfdigde met het bankwezen en het slag mensen.' Misschien ook wel een verlaat gevolg van het manklopen toen. Wat hij wilde kreeg hij ook allemaal, behalve de auto, want hij haalde nooit het rijbewijs. Hij had echter buiten zijn rebelse 'Ik moest zoveel mogelijk hypotheken afsluiten en verzekeringen, ook als ik dat voor de klant een onverantwoord risico vond. Ik wilde hem of haar geen torenhoge schuld aansmeren. Het stuitte mij steeds meer tegen de borst, maar omdat ik geen ander werk kon vinden, bleef ik het toch maar doen. Ik had wel een vrouw en twee kinderen te onderhouden. In die periode ben ik heel veel ziek geweest, eerst de schildklierkanker. Ik denk dat toen de 'knip' in mijn

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2002 | | pagina 250