Misschien de laatste
267 Musis
theater. Ook de spectaculaire zomerfeesten in het Hof zijn een
voorbeeld, evenals het boeiende, maar helaas tijdelijke bestaan
van Villa Musica en de dreiging met sluiting die het Roth-
theater maar steeds boven het hoofd hangt. De levensloop van
deze evenementen onderstreept de, op 28 april 2002, tijdens
een theatergesprek over de toekomst van de Culturele Raad,
door kunstenaar en theaterman Hans Rikken geopperde
stelling dat het Vlaardingen niet aan moed ontbreekt om
gedurfde initiatieven tot de zijne te maken, maar niet de
courage heeft om er méér van te maken en blijvende
ondersteuning te bieden aan de organiserende kunstenaars.
Vandaar dat van de Zomerexposities slechts een handvol
catalogi resteert. Deze vormen voor architecten en
stedenbouwkundigen nog steeds een bron van inspiratie.
Van Mareado is niet meer blijven hangen dan het melodieuze
bij het culturele wel en wee van de stad. Beaty is met hart en
ziel een Vlaardingse en bereid zich hiervoor in te spannen met
het temperament en de volharding die kenmerkend zijn voor
haar Hongaarse afkomst.
'Het is alleen merkwaardig', zegt ze, om achteraf te horen te
krijgen dat niemand in het culturele veld, de Open Ateliers ziet
als een project dat bezoekers binnen de stad brengt, maar
uitsluitend als een jaarlijkse expositie van Vlaardingse
kunstenaars en bedoeld voor het kleine kringetje van insiders,
collega's en vrienden. Terwijl die juist als bezoekers in de
minderheid zijn'.
Op de commerciële schaal van Vlaardingen vormen de Open
Ateliers maar een bescheiden partje. Daarin zou makkelijk
verandering kunnen worden gebracht. Met de bescheiden
Tanja Boxman, Curagaolaan 37
'Welkom in Vlaardingen' van Cornelis Pons, terwijl Kees Lesuis
zijn Hofspektakels inmiddels met succes naar Amersfoort heeft
geëxporteerd.
'De Open Ateliers en jaarlijkse Salon', waren voor de
Vlaardingse kunstenaars de belangrijkste mogelijkheden om
binnen de stad met hun werk naar buiten te treden', zegt Beaty
Czetö.'In Vlaardingen is er niets behalve een enkele galerie,
waarvan je ook geen wonderen mag verwachten. Galerie
Hollandia probeerde de actuele ontwikkelingen zo goed
mogelijk te volgen. Maar het voortbestaan van Hollandia staat
ook op de tocht.
Voor de plaatselijke politiek zijn lokale kunstenaars bedelaars
die je alleen maar te vriend kunt houden met een zak met
geld. Maar daar gaat het helemaal niet om. Geld is natuurlijk
geen bijzaak maar veel belangrijker is het dat initiatieven van
lokale kunstenaars worden ondersteund op dezelfde manier als
ook aan andere beroepsgroepen faciliteiten worden geboden.
Nu verkondigt de politiek de mening dat er aan de positie van
Vlaardingse kunstenaars niets hoeft te worden gedaan.
Vorig jaar hadden we immers Mareado en voor dit jaar wordt
De Strip beschouwd als het visitekaartje van Vlaardingen.
In De Strip is een hoop geld geïnvesteerd, terwijl er nauwelijks
wordt omgekeken naar mogelijkheden om de kunstbeoefening
op plaatselijke schaal langdurig te stimuleren. Een goede
expositiemogelijkheid zou toch het minste zijn in een stad
waar de kunstenaars nu nog afhankelijk zijn van een paar
particuliere initiatieven van beperkte omvang'.
Het steekt haar dat het gemeentebestuur zich maar moeilijk
laat doordringen van de toeristische waarde van de Open
Ateliers. Als je kijkt naar bezoekers die een adres achterlaten,
contact zoeken met kunstenaars of een aankoop doen, dan zie
je dat het merendeel niet uit Vlaardingen afkomstig is en zelfs
niet uit Schiedam of Maassluis. De Open Ateliers trekken
bezoekers tot uit Utrecht toe en met name de kopers blijken
meestal van buiten afkomstig te zijn'.
Czetö noemt het een 'achteloos beleid', waar deze cijfers geen
aanleiding zijn om de Open Ateliers als zelfstandig cultureel
project te zien. Haar klacht dat aan tal van evenementen
financiële ondersteuning wordt gegeven omdat deze zouden
bijdragen aan het imago van Vlaardingen lijkt ingegeven door
wrok, maar is dat allerminst. Daarvoor is ze teveel betrokken
