met andere ogen
s
En vraag deze Schiedammer om
in één moeite door het grootste
verlies en de belangrijkste
vernieuwing van de afgelopen
vijftig jaar te noemen en
ongetwijfeld zal hij het vertrek
van SVV erbij halen en de
stichting van het Theater aan de
Schie. Want daarop is'ie trots.
Meer dan op de molenswant die
stonden er altijd al.
R!
347 Musis
O
O
co
CQ
Cb
G>
er;
Co
co
0}
iS
tegelijk onder de bewoners uitdeelde. Het 'grote' Schiedam is
ook z'n Koos de Kapper vergeten; de 'koopman, raadsman
baardenschrapper', die in zijn huis een rails aan het plafond
had bevestigd waaraan de stoel van zijn invalide vrouw hing.
Op die manier kon ze makkelijk met de zon meeverhuizen -
en achter de gordijnen worden gehangen als de kleine Koos
genoeg had van haar gezeur.
Koos was bij zijn leven een begrip in Schiedam. Knippen en
scheren deed hij maar één dag per week. Zijn overige tijd
bracht hij door met zijn nering in ongeregeld goed, dat van
alles kon omvatten tot en met koffïepunten van Douwe
Egberts. Deze konden eventueel ook worden geruild tegen
die van Van Nelle tegen een door Koos de Kapper zelf
vastgestelde, maar niet altijd gelijke koers. Want Koos kende
zijn pappenheimers en distilleerde uit die kennis de juiste
balans in het ruilverkeer tussen wie Van Nelle's Gebroken
thee prefereerde, maar uit was op de geschenkenpot van een
concurrerend merk.
Vrijdags trok de etalage van Koos de meeste toeschouwers.
Op die dag hing hij zijn verse vellen met op rijm gestelde
maatschappelijke politieke beschouwingen achter de
winkelruit. Toehoorders trok hij ook wanneer hij optrad als
raadsman voor het kantongerecht, compleet met hoge hoed
en een goedkoop fiber koffertje met het opschrift 'Koos de
Kapper' als was hij de minister van financiën op de derde
dinsdag in september. In het koffertje borg hij zijn pleidooi;
een deftig stuk op rijm waarin hij omstandig inging op het
harde lot dat de beklaagde had getroffen en vooral diens
vrouw en bloedjes van kinderen. Over dat gewone Schiedam
verneem je zelden iets. Het komt pas aan de orde - zoals nu
- als Schiedammers worden uitgenodigd om met andere
ogen - hun eigen ogen, toevallig - naar hun stad kijken.
Met andere ogen. Hoe zou ik met andere ogen naar
Natasha Groot-Braaksma (1971)
Singel, woensdag 4 augustus 2002, +/- 13.30 uur
(heinekenbord)
