7/j//yyjj,
349 Musis
Myrès van der Waal (1962)
uitzicht Stadskantoor, dinsdag 3 september 2002, +/- 12.00 uur
(met kerk van bovenaf)
Tamar de Kemp (1964)
Parkweg, donderdag 5 september
2002, +/- 12.00 uur
(raam met reflectie)
Schiedam kunnen kijken?. De foto's achter de winkelruit van
de Artoteek aan de 's Gravelandseweg waren bedoeld om
Schiedammers enthousiast aan het fotograferen te krijgen.
Mij weerhielden ze juist. Met schroom moest ik bekennen
geen ander Schiedam te kunnen zien dan die stad op de
geëxposeerde foto's uit de jaren zestig. Het straatbeeld mag
dan veranderd zijn, het karakter is gebleven. Is het verschil
nu werkelijk zo groot tussen de pitbullsmoking van nu en
het uniform dat we in de jaren zestig droegen? Is Bram
Ladage nu werkelijk zo'n ramp, of storen we ons alleen maar
aan het verlies van dat grasperk waaromheen de tram gillend
z'n rondjes reed. Verschilde de realiteit van toen nu
zoveel met die van vandaag, vanuit het standpunt van de
gewone Schiedammer zoals U en ik? Eigenlijk niet.
De kinderen in Nieuwland spelen dezelfde spelletjes als wij
op de braakliggende lappen grond in de Brandersbuurt en in
het half gerooide Sterrebos. Precies zoals de Maasboulevard
nog altijd bezoekers trekt die voor een middag in de zon de
rit naar Hoek van Holland te lang vinden en de zaterdagse
drukte op de Hoogstraat al sedert generaties het beeld
oplevert van een slenterend publiek waaraan voor iedereen
valt af te zien dat het in Schiedam geen vetpot is.
Schiedam, met andere ogen bekeken, levert geen
ansichtkaarten op. Integendeel. Wat Schiedammers echt hef
blijken te hebben is een stad zonder al te veel pretenties. Niet
moeders mooiste, maar voor de rest wel een gezellige meid.
