v \mfWmm
m l Ap#
I 1 I jÉPÉBll
p
\x x vVv
1*4 kV V
%}X
T
Pslfe - Biiwr
Musis 362
Dat heeft ze geweten. Het eigenhandig vervaardigen van een
tweeëneenhalve meter hoog en één meter zestig breed beeld
van beton, piepschuim en polyester was een fysiek avontuur
om nooit te vergeten. Ze begon in februari van dit jaar in een
door kunstenaars gebruikte loods aan de Kerkstraat en
voltooide het werk pas in juli, na maanden achtereen fulltime
als kunstarbeider gewerkt te hebben.
Het begon met het plaatsen van een betonnen sokkel met een
polyester rand. Hierop plaatste ze ruim tweeëneenhalve meter
hoge rechthoekige blokken piepschuim die ze met purschuim
aan elkaar lijmde. Vervolgens, na gedurende enkele weken
ondervonden te hebben hoe vergeetachtig en speedy je wordt
van purschuim, bracht ze met viltstift een schets op ware
grootte van de jurk aan op het piepschuim. Toen kon het
zagen beginnen. Onder veel gepiep en duizenden
rondvliegende piepschuimkruimels zaagde ze eerst grove
stukken af. Daarna deed ze het fijnere werk met een speciaal
daarvoor bestemde piepschuimsnijder, waarmee ze met een
warme draad plakken afsneed.
Na deze arbeidsintensieve fase begon de jurk eindelijk vorm te
krijgen, zij het nog ruw. Om de sculptuur haar kenmerkende
vloeiende rondingen te geven, moest Zitman langdurig
schuren. Toen de jurk eenmaal goed 'in haar vorm zat', bracht
Zitman met kleine plakjes piepschuim de broodnodige visuele
accenten aan op alle uiteinden van de jurk. Dat wil zeggen, de
later koperkleurige decoratieranden aan de onderzijde, de
kraag en de manchetten. Daarna moest de vorm ook nog
stevig en weerbestendig worden gemaakt.
Dat begon met het volledig beplakken van de jurk met
aluminiumfolie om het piepschuim te beschermen tegen de
oplosmiddelen in de polyesterlaag. Het resultaat was een
robotachtige metallic figuur. Daarna kon Zitman beginnen
met het aanbrengen van polyestergaas en polyesterhars als
voorbereiding van de sobere, porseleinachtige decoratie
waarmee de jurk voltooid zou worden. Voor de randen
gebruikte ze een mengsel van polyester en koperpigment. De
rozen scande ze van een ouderwets pillendoosje dat ze al jaren
in haar bezit had, vergrootte ze en het ze door een
gespecialiseerd bedrijf op dun polyester printen. Nadat ze het
meest luchtige en minst dwingende patroon meer had
'ontdekt' dan bedacht, kon ze priegelend met polyesterhars de
laatste hand leggen aan haar eerste monumentale werk dat in
de Plantage de herinnering lijkt levend te houden aan een tijd
dat dit - tot het begin van de twintigste eeuw enige -
stadspark, waarin Schiedam zich in z'n mooiste pak vertoonde:
de mannen stijlvol in zwart, de vrouwen zo bevallig als door
de zeden werd toegestaan.
I S0T ',r'»
WÈÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊËL.
V V V- 4 T' hIBPn
i v, vL m
I
8 j m 1 m mk
4
y
