e geen contact. Ze waren ook
ir toch anders.
fesv
SsHSMfa
395 Musis
Van het Mandement van de bisschoppen in 1954 hebben we
in Schiedam, althans in en rond Havenkerk, niks gemerkt,
omdat de dominicanen altijd al naar een open katholieke
godsdienst en cultuur gestreefd hadden en er dus weinig voor
voelden iets krampachtig te gaan verdedigen. Een kapelaan als
Gerard Oostvogel trok zich van dat Mandement echt
helemaal niets aan.
Hij vond het een krampachtige reactie van de bisschoppen op
de ontzuiling en de secularisatie die onvermijdelijk was.
Na de oorlog was een wanhopige poging gedaan de oude
vormen uit de tijd van de katholieke emancipatie te
herstellen. Dat was niet gelukt en dat was logisch, want die
emancipatie was voltooid. De manier waarop de bisschoppen
nu probeerden de kudde binnen de omheining te houden,
was aandoenlijk naïet en de reacties erop van mensen als mijn
vader waren veelzeggend. Ik kreeg een brief dat
priesterstudenten vooral niet naar het strand mochten, omdat
daar gemengd gezwommen werd. Mijn overtuigd katholieke
vader reageerde laconiek: in Nijmegen is hij de baas, ik ben
dat hier. We gaan naar de familie in Katwijk en natuurlijk ga
jij naar het strand.
Aan het bloeiende katholieke leven in de binnenstad en de
Havenkerk kwam in de loop van de jaren vijftig een eind,
toen de binnenstad langzaam leegliep en de paar honderd
resterende parochianen het onderhoud van de Havenkerk niet
meer konden opbrengen. Die kerk is verkocht aan de
Pinkstergemeente en onze gemeenschap is verhuisd naar
Nieuwland. Dat deed vreselijk pijn, emotioneel maar ook
omdat veel mensen uit die katholieke middenstand hun
maatschappelijke en religieuze referentiepunt verloren.
Het was echter wel de werkelijkheid. In Nieuwland verrezen
twee grote en nieuwe kerken, er kwamen weer koren en het
oude mengsel van religie en cultuur kreeg
opnieuw vorm. Het is allemaal niet voor
lang geweest.
De katholieken emancipeerden inmiddels
economisch in hoog tempo en gingen beter
wonen, waardoor hun huizen beschikbaar
kwamen voor de nieuwe armen. Dat waren
vooral moslims.Van de twee grote
katholieke kerken is nog één kleintje over.
Dat is alles wat rest van onze
'Havenkerkclan' uit de jaren vijftig.
Met de moslims hebben we nog weinig
contact. Het fenomeen kerk verkeert voor
de zoveelste keer in een diepe crisis en moet
S geheel op de schop. Alleen de kerk die dat
jj zelf beseft, heeft misschien nog een kans.
We moeten nadenken en analyseren wat
voor godsdienst de 21ste eeuw nodig heeft.
émÈÈÊÊÈÈÊÊImmmmrnm.
Ik heb altijd een warme band gehouden
met katholiek Schiedam en met de mensen
die daar mijn katholieke milieu vormden.
Ik ben in 1959 door bisschop Beckers tot
priester gewijd en het sprak vanzelf dat de
receptie in Hotel-café-restaurant
Beyersbergen op de hoek van de
Vlaardingerstraat tegenover de De Drie
Korenbloemen was. Dat hotel was van Jan
van der Meer, wiens vader net als de mijne
collectant in de Havenkerk was. Het was
een oer-Schiedams maar ook echt katholiek
bedrijf, waar alle katholieke feesten werden
gehouden. Het is in 1961 gesloten, nadat het
door de gemeente onteigend was. Na mijn
pensionering als pastoor van de Steigerkerk
in Rotterdam in 1997 heeft Jan van der
Meer, die dekenaal waarnemer was, mij eerst
naar Vlaardingen en vervolgens naar
Schiedam gehaald. Sinds twee jaar werk ik
een paar dagen per week bij de nieuwe kerk
van St. Jan de Doper Visitatie in Nieuwland
die de voortzetting van de Havenkerk en
tevens het laatste Schiedamse bolwerk van
de dominicanen is. Ik heb in mijn scriptie
beschreven hoe in 1616 de eerste pater
dominicaan naar Schiedam kwam, het is
meer dan waarschijnlijk dat ik zelf de laatste
pater dominicaan in Schiedam zal zijn...
