De tragiek van een
Musis 134
wanneer je
een ogensc
Wie her Streekmuseum Jan Anderson aan de Kethelweg 50 in
Vlaardingen betreedt, moet zich voorbereiden op een
bombardement van historische informatie. Het ruikt er
letterlijk naar geschiedenis, een ondefinieerbare lucht die mij
herinnert aan de Haagse bovenwoning van mijn opa en oma
waar ik als kind eindjaren '60 kwam. Een schoolklas met de
schier onverslijtbare houten lessenaars waar Pietje Bell en
Kruimeltje in gezeten kunnen hebben, een kruidenierswinkel
uit grootmoeders tijd, een smederij uit grootvaders tijd, de
benedenverdieping van het museum
dompelt je onder in de sfeer van Ach
lieve tijd. Voorwerpen uit het dagelijks
leven van twee of drie generaties geleden
roepen onvermijdelijk gevoelens op van
nostalgie en verbazing, maar ook van
opluchting en atkeer. Nauwelijks
bijgekomen van deze bomvolle
oudheidkamers, wacht mij op de eerste
verdieping een overzicht van de
geschiedenis van Vlaardingen, gedeeltelijk
via een uit 1987 daterende vaste opstelling
(teksten Theo Poelstra, vormgeving joop
Stigter) en deels via wisselende
tentoonstellingen. F.r is zoveel te zien en
de ruimte is zo vol datje niet weet waar
je moet kijken. Waar andere musea vele
zalen voor nodig hebben, tref je hier op
één zolderverdieping van bescheiden
afmetingen aan. Het gevoel datje krijgt
bij zo'n overvloed is vergelijkbaar met
de ordening van
lijk chaotisch
familiearchief. Waar moetje in
hemelsnaam beginnen? Wat is de context
van al die voorwerpen? Waar is de rode
draad? Ietwat verdoofd verlaat ik het
museum. Er is een grens aan wat een
mens aan historische sensatie kan
verdragen.
Het is duidelijk dat Hagenaar Jan
Anderson (66), na de verkoop in 1995 van
zijn 56 Cency drogisterij en
voltijdsverzamelaar van alles wat met de
Nederlandse geschiedenis te maken heeft,
zichzelf geen beperkingen oplegt. Alles
heeft met alles te maken. Anderson is de
verzamelaar van het dagelijks leven in
Nederland. Op zoek naar vals geld?
Anderson tovert de nepbnefjes van
vijfentwintig en honderd gulden te
voorschijn, waarmee al dan niet
onschuldige klanten in één van zijn
drogisterijen probeerden te betalen.
Wat begon als een verzameling
