Het einde van Schiedam
Musis 158
Hoe ouder hoe creatiever.Verraste Ria Klop haar pubhek nu al weer enige
tijd geleden met haar tompouces en suikerzoete kleuren en haar huisjes met
in- en in roze stenen, nu trakteert zij het publiek in Pand Paulus op het
uitzicht vanuit haar raam. In die ver uit elkaar liggende onderwerpen komen
haar leven en kunstenaarschap samen. Afbraak en verbrokkeling waren
belangrijke thema's in haar academieperiode, gevolgd door een serie werken
die de afbraak van Het Witte Dorp tot onderwerp hadden. Het waren
stenen, stenen en nog eens stenen die het karakter van het werk van Ria
Klop bepaalden en als er waarheid schuilt in de opvatting dat mensen
worden aangetrokken door hun tegenpool, dan gaat dit zeker op voor Ria
Klop: klein en fragiel als ze is.
Ria Klop komt uit een banketbakkersfamilie. Vandaar het roze van het
fondant dat ze zich uit haar jeugd herinnert en waarmee ze uiteindelijk haar
kiezelstenen bedekte, de laatste veilig opgeborgen in een glazen huis. Want -
zoals bekend - betekent een steentje onder het dikke zoete roze een ramp
voor de banketbakker in kwestie.
Ria Klop past zich als kunstenaar aan bij de dingen die haar gebeuren. De
sloopwerken uit haar eerste periode, werden muurvlakken. De muurvlakken
werden de muur van haar leven - en veertigtal werken - opeengestapeld uit
gebeurtenissen die haar weer voor de geest kwamen toen ze haar atelier in
de Passage verruilde voor haar huisatelier in Schiedam Noord. De muur van
haar leven werden de tompouces uit haar jeugd die ze tijdens de opening
van één van haar exposities met gulle hand rond deelde en het fondantroze
bedekte uiteindelijk de stenen uit haar beginperiode. De keuze voor die
onderwerpen en reeksen van werken overkomt haar, evenals de
vervreemding die ontstaat uit het schilderen en bewerken van onverenigbare
materialen en het samenbrengen van schijnbaar tegenstrijdige invallen.
Dit is ook het geval met haar nieuwe project 'Het einde van Schiedam' dat
van 10 mei tot en met 15 juni in Pand Paulus te zien is. Wie uit de titel
afleidt dat Klop terug is bij haar vroegere werk dat de ontluistering en de
betreurde sloop van Nederlands beroemdste complex noodwoningen. Het
Witte Dorp in de oksel van de Schiedamseweg en Franselaan in Rotterdam
tot onderwerp had, komt bedrogen uit. Het einde van Schiedam dient
letterlijk en geografisch te worden opgevat. In 2002 heeft Ria Klop vanuit
het raam van haar woning iedere morgen om ongeveer half tien een foto
gemaakt van de polder aan de noordelijke rand van Schiedam. Vanaf het punt
tot aan de gemeentegrens is het maar een paar honderd meter. Het einde van
Schiedam is daar dus zeer nabij. De 348 foto's van dit gebied (enkele
ochtenden ontbreken in het geheel) vormen de basis van de tentoonstelling.
Ze vullen de grote zaal van Pand Paulus. In de kleine zaal is een drie uur
durende video te zien met opnames van het natuurgebied op een
zomerzondagmiddag. Aan de muur hangen negen schilderijen die een
luchtige impressie geven van het landschap.
De tentoonstelling wordt op 10 mei om 16.00 uur geopend door de
ornitholoog drs. R. Scheeres. Deze naamgenoot van onze burgemeester is
regelmatig te vinden in de polders rondom Schiedam waar hij het rijke
vogelleven volgt en zijn onderwerpen vindt voor een boeiende causerie over
onze gevederde vrienden. Zoals de meeste ornithologen is ook de heer
Scheeres gewend om zijn observaties in alle rust te doen om het vliegend
volkje niet te doen opschrikken. Gewend aan stilte treedt hij zelden in de
openbaarheid. De opening van de tentoonstelling van dit nieuwe project van
Ria Klop vormt hierop een uitzondering en is voor liefhebbers daarom een
gerede kans om meer te weten te komen over fuut en merel die het
letterlijke einde van Schiedam met hun gekwinkeleer markeren. In voogaar
en zomer althans. HvdS
