Ik ben
volledig door de
bocht
Aad Wagenaar
'Ik heb een haat-liefdeverhouding niet Schiedam,' zegt Cees
van der Geer. 'Ik loop soms in gedachten door mijn stad en
dan merk ik dat ik elke plek, elke hoek en straatsteen ken -
óók van de buurten die er niet meer zijn, zoals het oude
noorden van mijn jeugd, met het Groeneweegje, het
Spinhuispad, de Zijlstraat. Zo, geestelijk door de stad gaand,
beleef ik de goede dingen van Schiedam weer, de aparte
schoonheid die deze stad heeft. Of had. Want veel is weg
helaas. Juist omdat ik zoveel van dat Schiedam houd, borrelt
boosheid daarover ook als vanzelf omhoog. Liefde geeft je
namelijk een scherpe blik. Daarmee zie je wat er in de loop
der tijden door liet gebrek aan lef en visie bij de bestuurders
en de ambtenaren is misgegaan in deze stad. Dat vindt
momenteel zijn bekroning in de heringerichte Broersvest. Een
miserabeler, troostelozer stadsgezicht valt toch niet te
bedenken.'
Cees van der Geer woont zijn hele leven al in Schiedam, de
laatste twintig jaar zo ver van het centrum als mogelijk is: in
deVijfsluizenflat, het laatste woongebouw voor de grens met
Vlaardingen.Van vierhoog heeft Van der Geer uitzicht op de
opritten naar A20 en Beneluxtunnel. Het gekrioel van het
verkeer beneden boeit hem steeds weer en geregeld vraagt hij
er de aandacht van zijn bezoeker voor, vooral wanneer weer
eens zo'n diepladermonster met wel vijftien assen, zware
machinerieën torsend, zich tussen de personenauto's tracht te
wurmen.'Dat zie je hier de hele dag," zegt Van der Geer
genietend.
Zijn appartement is klein, althans een stuk kleiner dan toen hij
het betrok. Wanden met duizenden boeken, vaak van kloek
formaat, en hoge stapels grammofoonplaten en cd's nemen
vele vierkante meters in beslag. In de eens royale zijkamer rest
de mens slechts een loopgraafachtige ruimte. Ook de
woonkamer is grotendeels met boeken gemeubileerd en de
