Het wilde westen is wel het land van belofte!
Adriaan de Regt
257 Musis
Het is mooi geweest, vier jaar Schiedam,
de artikelen bij mijn afscheid als hoofd
cultuur, waarvan het laatste artikel de
kop had van "Schiedam is net het wilde
westen", schetsen een aardig beeld van
wat er is bereikt. Maar ondanks alle
kritische en positieve media-aandacht,
lijkt het wel of één simpele redenering
die achter mijn werk voor cultuur in
Schiedam zit, maar niet gedrukt wil
worden: Schiedam heeft een kloppend
hart nodig. Je hebt cultuur nodig om Schiedam te laten leven
en je hebt meer dan Schiedammers nodig om de cultuur in
Schiedam te laten overleven. Ik heb Schiedam bewuster willen
maken van de (culturele) omgeving waarvan de stad deel
uitmaakt en de omgeving van Schiedam - en Schiedam zelf -
bewuster willen maken wat er op cultureel gebied mogehjk is
in de stad. Bestaande mogelijkheden én nieuwe
mogelijkheden. De kansen en bedreigingen voor Schiedam
heb ik altijd helder voor ogen gehad.
De Schiedammers besteden te weinig in de binnenstad
waardoor voorzieningen en winkels dreigen te verdwijnen,
waardoor het levend hart van de stad doodbloedt, waardoor
Schiedam als je er niet alert op bent in wezen gereduceerd
wordt tot een bestuurlijke cluster van Rotterdamse
buitenwijken.
Het cultuurbeleid richt zich onder andere op het in stand
houden van de instellingen, waardoor Schiedammers, oud en
jong, toch maar mooi naar musea, theater, artoteek, archief en
bibliotheek in eigen stad kunnen. Dit doe je door subsidies,
maar ook door inkomsten te verwerven van bezoekers. Samen
met de instellingen is de afgelopen jaren een evenementen-
beleid ontwikkeld om de bezoeker - iedereen van buiten de
binnenstad - naar het centrum te halen.
De Schiedammers profiteren hier op meerdere manieren van:
als bewoners van de stad zitten zij bij alle evenementen op de
eerste rang, ook al zijn bepaalde activiteiten niet specifiek voor
hen ontwikkeld. De bestedingen van bezoekers houden
winkels, instellingen en horeca mede in stand, een gegeven
waar vooral Schiedammers baat bij hebben. De evenementen
dragen bij aan gezelligheid in de stad, aan ontmoetingen,
sociale integratie en veiligheid, kortom aan de gemeenschap
Schiedam. Schiedam zet zich door dit culturele klimaat positief
op de kaart en wordt aantrekkelijk voor bedrijven en nieuwe
inwoners om zich te vestigen. Punt.
En doe dit nou eens een jaar of tien. En kijk dan wat het heeft
opgeleverd.
Het is een simpele redenering en makkelijker gezegd dan
gedaan. Maar gedaan hebben wij het!
Het huidige resultaat is door hard werken van velen tot stand
gekomen. Door mensen binnen en buiten het stadskantoor,
binnen en buiten Schiedam. En door (financiële) middelen en
inspanningen van binnen en buiten de stad. Dank provincie
Zuid-Holland, Rijksoverheid en fondsen. Wij zijn gestart met
kleine evenementen om te kijken of er draagvlak was
(vingeroefeningen Tjeerd!) en deze vingeroefeningen
mondden uiteindelijk uit in een samenhangend beleid.
De betrokkenheid (liefde voor) Schiedam is groot bij veel
kleine en grote ego's die ik heb mogen ontmoeten. Ego's, niet
te groot, want dat belemmert, heb je nodig. De drive van ego's
heb je nodig om iets tot stand te brengen. Het is de kunst om
met zelfspot je eigen ego te relativeren en met humor de ego's
van anderen tegemoet te treden.
Een beleid dat niet tot stand kon komen zonder je nek uit te
steken en af en toe een paar stappen te zetten waarbij
conventies en oordelen opzij worden gezet, simpel en alleen
omdat de argumenten daarvan niet eeuwig geldend zijn.
Posities, conventies en oordelen moeten steeds opnieuw op de
schop en met argumenten worden onderbouwd. Anders gaat
het eigenlijk om macht, beklemmende kaders en vooroordelen
die iedere gedachte, activiteit en actualiteit in de kiem smoren.
Steekhoudende argumenten zoals de simpele redenering
hierboven: Schiedam heeft een kloppend hart nodig.
Redeneren, discussiëren - en vooral luisteren - en dan de
handen uit de mouwen en de sprong in het diepe. Met alleen
overleggen en eikaars hand vast houden kom je er niet. Je
moet durven en doen. Zoals het stadsgezelschap Els Inc. de
nek uitsteekt met hun eigen producties, maar ook in hun
samenwerking met Schatproducties en de amateurtoneelspelers
van Schiedam voor de productie in 2004. De mensen achter
300procent, E.M. en de Stichting Evenementen Schiedam die,
samen met de afdeling Cultuur en anderen, het evenementen-
beleid verder gaan uitbouwen. Ik hoop dat het Fonds
Schiedam Vlaardingen e.o. na het mislukte avontuur van
Schiedam Vlaardingen Promotie, deze nieuwe kans uiteindelijk
even ruimhartig gaat ondersteunen. Het geslaagde Lente Jazz
en Zomerbeat in de City mochten daar helaas nog niet van
profiteren.
Natuurhjk is het niet alleen cultuur dat werkt aan een beter
leefklimaat in Schiedam, het zijn alle beleidsterreinen die aan
deze kwaliteit moeten bijdragen. Het is wel cultuur dat zich
het minst gelegen het liggen aan belemmerende posities,
conventies en vooroordelen. Je kan dat onconventioneel
noemen, maar evengoed alert en het nu prefereren boven het
verleden. En hiermee bedoel ik niet dat het historische bezit
van Schiedam in de prullenbak kan. Cultuur in Schiedam
moet zich niet bezig houden met wat eens was, maar moet
kijken wat de stad nu nodig heeft en daar naar handelen en
daar hoort ook het rijke culturele erfgoed bij. Het wilde
westen is het land van belofte voor diegenen die niet aan de
kant blijven staan, maar met goede argumenten hun
betrokkenheid omzetten in daden. Er worden natuurlijk wel
eens sheriffs (handhavers van de wet c.q. 'wethouders')
gekozen die alleen voor hun eigen achterban opkomen, maar
zoals bekend - worden die in de film altijd met ijzersterke
argumenten om zeep geholpen.
De nieuwe horizon loktdank allen, Schiedam doe het!
