307 Musis
No Frontiers. Op 31 augustus is het precies één jaar geleden
dat zij hun eerste concert gaven in hun nieuwe onderkomen
Grand Café De Serre. Alle tafeltjes zijn bezet en voor het
toneel staan de stoelen in rijen. Naast de bloemetjes op de
tafels donkere flessen bier die zich zonder schuimkraag van
betekenis laten leegschenken. Guinness beer en Ierse Murphy's
stout wordt grif verkocht. De hoge ruimte heeft van zichzelf al
sfeer met de donkerbruine, houten lambrisering waarmee ook
de pilaren zijn bekleed.
De vrijstaande houten bar, zonder
krukken ervoor, en de vitrinekast
waar de flessen sterke drank staan
uitgestald doen de rest. Alles ademt
de atmosfeer van een 'echt' grand
café. Met hoog boven de leestafel
de koperen Art Decolampen, die
een toets-aan het geheel geven alsof
het grand café niet enkele jaren
geleden is ingericht, maar stamt uit
het interbellum. Her en der staan
grote kompassen zoals op de brug
van oceaanstomers hebben gestaan.
Bij binnenkomst valt rechts bij de
ingang de oude en toch nieuwe
bibliotheek op met grote fauteuils
en open (nep)haard. Aan de wanden
gitaren, beschildert met
handtekeningen van folk-artiesten
die bij No Frontiers speelden. De
palmboom met de rieten stoeltjes
doen de naam De Serre eer aan.
Net een luxe terras aan de
Middellandse Zee. 'Je vergeet toch
compleet dat we hier in Nieuwland
zitten?' zegt een gast die de eerste
keer hier is. Een compliment voor
de architect die in nieuwbouw zo'n
oude sfeer realiseerde.
'We noemen het een jaren 30
grand café maar dan anno nu', zegt
bedrijfsleider Gilles Le Hen, terwijl
hij onderwijl scherp oplet hoe een
voedsel. Onze filosofie is: iedereen is welkom. Van rijk tot arm,
van jong tot oud. Geen drempels'.
'No Frontiers', zegt een klant alert, die het gesprekje bijwoont.
Le Hen vervolgt; 'Een 'mixing pot' waar je van alles kan
drinken en eten.Van een kleine kaart met bittergarnituur tot
aan een lunch of van de grote kaart met het weekmenu,
dagschotel of zelf kiezen a la carte.'
Wat opvalt is dat niet alleen de ambiance doet denken aan
vroeger. Ook de prijzen zijn ouderwets laag. 'Een dagmenu
voor acht euro, waar vindt je dat nog?. En zelfs het
specialiteitendiner kost 17,50.Vooral de vismaaltijden doen
het goed. Van dure kreeft tot aan goedkopere heilbot of
gewone scholfilets, houden we hier betaalbaar. Dat hebben de
klanten snel door. Klanten die overal vandaan komen. Van
zakenmensen tot huisvrouwen, van dé senioren van de
verzorgingsflat tot aan leraren van het Aquamarijn College aan
de overkant. En de kwaliteit die we bieden mag er eveneens
zijn. We scoren goed, omdat in de keuken alleen professionals
werken waarbij de vrouwelijke kok zelfs dit jaar de officiële
titel van 'lady chef of the year' mag dragen'.
'Het is een extra uitdaging, deze plek midden in het hart van
Nieuwland', zegt algemeen directeur vanThurlede Ernst
Verbeek (48 jaar). Hij is er trots op dat hij als doctor in de
bedrijfseconomie zo'n etablissement op deze plek en met deze
sfeer heeft kunnen realiseren. Een café annex restaurant maar
ook de ontmoetingsruimte voor bewoners van Thurlede en
Matlinge.
De Serre straalt een nieuwe visie uit op de verzorging van
ouderen. Verbeek; 'Nog maar kort geleden was een
bejaardentehuis gevuld met oudjes die niks mochten en als
kasplantjes verzorgd werden. Gevolg daarvan een
afhankelijkheidssituatie waarbij elk initiatief van de bewoner
werd gefrustreerd. De verpleegkundige maakte de dienst uit en
de patiënt was lijdend voorwerp. Het model van 'zuster Ursula
weet wat goed voor U is' maakte de patiënt monddood. Dat is
anno 2003 anders. In onze visie is de patiënt veranderd in een
cliënt. Ook andere huizen zijn die mening toegedaan. Het
accent is verschoven van aanbod naar vraag. In een modern
verzorgingstehuis, koopt de bewoner zijn zorgproducten in.
Daarom zijn er binnen Thurlede, zeg maar, zelfstandige
winkels gekomen. Een winkeltje voor dagelijkse, kleme
spulletjes maar ook een huisartsenpraktijk. Of de pedicure,
is welkom
dagschotel netjes geserveerd wordt. Zijn naam verraad zijn
Franse afkomst, niet zijn taal want hij spreekt perfect
Nederlands. Hoewel.Fransman? 'Nee', zegt hij fel,'Ik ben
Breton, dat is heel wat anders'. Hij woont en werkt elf jaar in
Nederland en verteld graag over 'zijn' Serre.
Le Hen;'Tegenwoordig noemt elk knijpje of broodjeszaak zich
een grand café, nietwaar? Maar ken je de echte grand cafés in
Parijs, Wenen of Milaan? Zelfs deze grote zaal is dan nog klein
daarbij vergeleken. Ik noem het liever een brasserie. Een
brasserie is 'n bar, eetcafé en restaurant ineen. Het woord komt
uit het Frans van 'brasser' wat door elkaar mengen betekent.
Dat is wat wij uit stralen: een mix van mensen, drankjes en
kapper en fysiotherapie die bij ons 'in huis' een ruimte huren.
Daarnaast hebben we psychologen, het Riagg en het
Algemeen Maatschappelijk Werk. Doel van dit alles is dat zorg
en woonomgeving naar binnen worden gehaald en dat de
bewoners boven alles eigen baas blijven. Om in termen van
zorgverlening te blijven streeft Thurlede naar een holistische
benadering. Hierin tellen lichamelijke, geestelijke en sociale
aspecten alledrie mee. Zwaar weegt de overtuiging dat de
mens een individu is met een eigen wil en het recht om een
eigen keuze te maken. Zelfstandigheid en keuzevrijheid zijn
een eerste uitgangspunt. Een ander aspect wordt puur
gevormd door geografische en bedrijfseconomische
