Ankara Nieuwland
Het assortiment van de Ankara Market laat zich het best
typeren als multicultureel. De diversiteit weerspiegelt de
bevolkingssamenstelling van Nieuwland
319 Musis
't Is hem zeker niet slecht bevallen. Hij heeft wel plezier in de
omgang met al die verschillende klanten.Voelt ook haarfijn
aan wat er wel in zijn winkel thuishoort en wat niet.
Het assortiment van de Ankara Market laat zich het best
typeren als multicultureel. De diversiteit weerspiegelt de
bevolkingssamenstelling van Nieuwland. Tussen de Turkse
worstjes, olijven, baklavas en uitheemse haarverf, staan pakken
halfvolle melk van Campina, blikjes Heineken, doosjes Cup-a-
soup en repen Kitkat. Je kunt er verse bloemkool kopen, flesjes
cola, aubergines, zakjes gedroogde kruiden, brood en vlees.
Want Selami is gediplomeerd slager. Hij heeft verstand van
vlees. Meer dan de meeste andere allochtone winkeliers, zegt
hij trots. 'Bijna iedere allochtone winkel verkoopt vlees. Maar
als je vlees verkoopt, ben je dan een slager?'
Zijn klandizie komt uit de wijde omtrek. Uit Maasluis,
Rotterdam, Spijkenisse. En natuurlijk uit alle delen van
Schiedam. En dat enkel vanwege de kwaliteit van zijn vlees.
'Mijn klanten hebben iedereen uitgeprobeerd. Maar bij mij
blijven ze terugkomen. Het meest gevraagd? Lamsvlees.'
allerlei soorten mensen. Al die mensen hebben hun eigen
praatjes. Daar moetje mee leren omgaan. Je moet ook geduld
hebben als het zakelijk minder goed gaat. Geduld is voor een
winkelier een onmisbare eigenschap.'
'En je moet hard willen werken,' vult zijn vrouw aan. 'Dit is
zwaar werk. Je bent altijd bezig. Voor vakantie heb je geen tijd.
Je kunt de winkel niet zomaar een paar weken dicht doen.
Iemand die voor je wil waarnemen? Waar vind je die? Ik zou
niet weten wie het tijdelijk van ons zou kunnen overnemen.
Nee, je kan niet zomaar weglopen. Je klanten rekenen op je.'
De kinderen komen niet in aanmerking om 's zomers een paar
weken in te springen. Die hebben hun eigen bezigheden. De
oudste dochter, 21, studeert, de zoon (18) is timmerman en de
jongste dochter is pas zes. Die zit op de basisschool, 's Avonds
helpen de kinderen wel eens de winkel opruimen, maar daar
blijft het bij. De twee oudsten hebben ook geen zin in een
bestaan als winkelier.Van de jongste weten ze het nog niet.
Of ze het erg vinden dat hun kinderen hen niet willen
opvolgen? Ze schudden het hoofd. 'Waarom? Als wij te oud
zijn om in de winkel te staan, dan scheiden we er toch mee
uit? Iets datje kunt beginnen, daar kun je ook mee stoppen.'
Ze hebben geen idee hoe andere winkeliers zulke problemen
oplossen. Een ondernemer heeft het te druk om zich veel met
anderen te bemoeien. Schiedam telt ongeveer tien allochtone
Die reputatie van eersteklas slagerij heeft de winkel behoed
voor neergang in de magere tijden die achter hen liggen. Toen
de Parkweg op slot ging, overleefde de zaak dankzij de vaste
vleesklanten. De cateringbedrijven, de restaurants en andere
grote afnemers.
Inmiddels staan er veel nieuwe huizen in Nieuwland. Dat
betekent toch ook nieuwe klanten, nieuwe kansen? Zeker, zegt
Kofak. 'Het ergste hebben we achter de rug. Slechter kan het
nu niet meer worden. Alleen maar beter.'
Voor veel Nieuwlanders vervult de Ankara Market de functie
van buurtwinkel. Op deze maandagmorgen lopen gedurig
klanten binnen voor kleine boodschappen. De een voor een
kilo bloem, de ander voor een pak melk en een pond
tomaten. De meeste klanten zijn Hollanders. De eerste Turkse
klant is een tot in de puntjes verzorgde man die de kleding
draagt van iemand die in zaken is. Hij verzamelt op de
groentenafdeling een paar komkommers, een handvol
tomaten, wat courgettes en een drietal paprika's. Eendrachtig
proppen Selami en de klant alles in een flinterdun wit plastic
tasje. Een plat Turks brood wordt dubbelgevouwen en er
bovenop gestouwd. Afrekenen, een amicale groet, volgende
klant. Een jonge vrouw met een mandje vol boodschappen.
Ook al een vaste klant, te oordelen naar het gemak waarmee
ze alle artikelen in de schappen weet te vinden. In het Turks
begint ze op gemoedelijke toon een gesprek met de winkelier.
'Iedereen kan een zaak beginnen, geen probleem,' herneemt
Selami, zodra de vrouw de winkel heeft verlaten.'Maar je
moet het ook kunnen. Het is een vak op zich. Je moet kunnen
doordouwen. Niet bij jezelf zeggen datje beter kunt stoppen
als het even tegenzit. Je moet geduld hebben. Je ontvangt
winkels - waarvan naar schatting de helft in Nieuwland is
gevestigd maar met geen van die collega's heeft Kofak
contact. Zoiets als een organisatie voor allochtone winkeliers
bestaat niet. Het is ieder voor zich. Pal tegenover de Ankara
Market zit een Turkse winkel met een vergelijkbaar
assortiment. De eigenaren zullen niet snel de straat oversteken
om een praatje met elkaar te maken. 'Hoe hij aan de overkant
het heeft.zegt Kofak schouderophalend. 'Geen idee
eigenlijk.'
De grote leegstand onder de winkels in het centrum van
Schiedam is hem niet ontgaan. De middenstand daar heeft het
ook niet makkelijk, constateert hij. Wat de oorzaken ook
mogen zijn. Houdt hij zich niet diepgaand mee bezig.
Hoewel, erg moeilijk gissen daarnaar is het nou ook weer niet.
Honderd meter verderop begint de Branderspoort. In geen
enkel winkelpand daar zit enig leven. Ze zijn allemaal leeg. 'De
huren zijn te hoog,' denkt de Turkse ondernemer. Hoe hoog is
te hoog? 'Ze zeggen duizend euro per maand.' Zelf betaalt hij
nog meer. Veertienhonderd. Voor een dubbel pand, weliswaar.
Maar ook al bijna niet op te brengen.
'Zoveel lege winkels, dat is niet goed,' zegt Sebiha. 'Zo wordt
Schiedam een dode stad.' En ze herhaalt wat haar man al
eerder heeft gezegd: Schiedam is een rare stad. 'Veel van onze
klanten komen met de auto. Aan de ene kant van de Parkweg
is het betaald parkeren, aan de andere kant is het gratis. Dat is
toch niet logisch? Dat valt aan niemand uit te leggen.' Net zo
min als het willekeurige beleid, waarnaar winkeliers, om het
even of ze gevestigd zijn aan de Parkweg of de Broersvest, zich
maar te schikken hebben. Een dode stad.Noch Sehiba,
noch Selami, houdt zich er diepgaand mee bezig. Overleven is
al moeilijk genoeg.
