321 Musis
begreep meteen de bedoeling: alle bewoners werden
gevraagd hun meest dierbare spulletjes uit te kiezen. Samen
met de dierbare spulletjes van de andere bewoners uit
dezelfde portiek zouden ze doorYvon Koopman
gefotografeerd worden en die foto's zouden boven de ingang
van de portiek komen te hangen. Het zou het gesprek tussen
de buren bevorderen, nieuwsgierig als mensen zijn. 'Waarom
heb jij die vaas uitgekozen?' 'Wat voor verhaal zit er achter
die mand met snoepjes?' En zo zouden de bewoners elkaar
beter leren kennen. Het zou de sociale cohesie in dit deel
van Nieuwland kunnen bevorderen.
'Het is zo'n fantastisch idee!' vindt Hennie Nieswaag. Ze is
met haar dochter uit Den Oever alle straten doorgegaan. 'En
ook mijn nichtje uit Denekamp heb ik alle portieken laten
zien. En ik vind het zo enig, dat Woonplus van alle foto's
ansichtkaarten heeft laten maken. Ik heb er al een heleboel
verstuurd. Ook naar mijn jongste zusje in Delft; zij is zelf
kunstenares. Ze heeft er grote kaarten van laten maken en
die gaan ook weer in omloop.'
Zo kon een eenvoudige huisvrouw uit Nieuwland een ware
ambassadeur van haar wijk worden. Meer bewoners zijn er
apetrots op, dat boven de gezamenlijke voordeur een foto
hangt van spulletjes met vaak een grote sentimentele,
emotionele waarde.'Ik kreeg van alles,' zegtYvon Koopman.
Schilderijtjes, foto's, portretten.Vazen, potjes, poppen, een
windmolentje. Fatima-ogen, een tekst uit de Koran. En van
een grapjas een speelgoedvarkentje, dat later bedoeld bleek te
zijn als stil protest tegen de aanwezigheid van de vele Turken
in Nieuwland. Op dat varken na ging het echt om de
dierbaarste spulletjes van de bewoners. In de Schaperlaan is
op een portiekfoto de oorkonde te zien, die Carlos Huiskens
kreeg omdat hij één van de origineelste ontwerpen voor de
laatste gulden had gemaakt. Zijn moeder, Suzanne Huiskens,
staat een paar portieken verderop een praatje te maken met
Betty van Dijk, die eenhoog op haar balkonnetje staat. Betty
leende Yvon voor de foto de vriendschapsvazen die ze van
haar dochter voor Moederdag gekregen had. De vazen
kringelen zich om elkaar heen. Ernaast zijn koperen potjes te
zien. Die werden uitgeleend door een Turkse vrouw die zelf
geen Nederlands spreekt; maar omdat zeYvon toch wilde
begrijpen, belde ze haar zus met haar mobieltje. 'Die zus
spreekt wel Nederlands en toen heb ik het haar uitgelegd,
waarna de zus het vertaalde. En toen kreeg ik heel hartelijk
die potjes mee,' zegtYvon tijdens een kopje koffie in het
nabije café De Kroon.
Het idee ontstond gaandeweg. Bij de renovatie van dit stuk
Nieuwland kwamen Woonplus, opdrachtgever, en de
aannemer op de gedachte om het vernieuwde wijkdeel iets
bijzonders mee te geven. Bijvoorbeeld: elk portiek een eigen
naam. Voor de herkenbaarheid. Maar het nadeel daarvan is
dat als je de bewoners vraagt om mee te denken, lang niet
iedereen komt. En brieven leest ook niet iedereen. Dus het
leek beter de bewoners rechtstreeks aan te schieten.Yvon
Koopman had de wijk Nieuwland al meer kunst 'bezorgd' -
de stronkies op de Parkweg, het Torentje achter de rooms-
katholieke begraafplaats - en in samenspraak met Evelien
Creemers (Vande Reclame) en Johan van Hilten ('Vande
Bouw') kwam ze op het plan om nostalgische objecten van
alle bewoners te groeperen, per portiek. Johan van Hilten
bracht het idee in bij Woonplus, die er direct de
mogelijkheid in erkende om de bewoners beter bij hun
buurt te betrekken. Het zou wel eens de anonimiteit kunnen
verminderen, de buurt meer identiteit kunnen geven. De
bewoners zouden immers iets intiems prijsgeven, iets
persoonlijks prijsgeven. Yvon Koopman plaatst er zelf een
relativerende kanttekening bij: 'Het is alleen persoonlijk voor
de mensen die er wonen en die er elkaar over vertellen. Na
verhuizing wordt het anders. Voor de nieuwkomers hebben
die foto's dan iets onpersoonlijks en wordt het zoeken naar
het verhaal erachter.'
Op een foto in de Prof. Aalberselaan zijn twee zuigflesjes te
zien. Op vierhoog woont er een kraamverzorgster, A.
Holierhoek. Ook op andere foto's zie je voorwerpen die met
geboorte of opgroeien te maken hebben: gehaakte blauwe
slofjes, een mand met snoepjes die op tafel gezet wordt als er
een kind geboren is, een cape die door jongens gedragen
wordt bij de besnijdenis. Geregeld leerde Yvon iets van de
Turkse cultuur.
Ze had een object geplaatst op een vel met een tekst uit de
Koran, maar dat was zowat heiligschennis. En toen ze van
iemand twee Fatima-ogen kreeg, had ze die naast elkaar
gezet en andere spulletjes eromheen, maar dat was de
bedoeling niet, want die Fatima-ogen moesten aan
