Blamage
Hij beschouwde de cultuur als de krenten in de pap.
Leuk om erbij te doen. Geen kernwaarde in het beleid.
Integendeel zelfs. Want alle mooie woorden ten spijt wordt
cultuur in Schiedam nog steeds als een luxe gezien.
89 Musis
Marius Heijenk is weg. Terug naar een bemiddelende baan
waar hijzelf de richting kan bepalen waarin conflicten zich
bewegen, inplaats van dat het omgekeerde met hem gebeurt.
In de negen maanden dat Heijenk in Schiedam de cultuur
bestierde, heeft hij zich het aureool verschaft van een immer
goedgeluimd en aimabel collegelid. Altijd goed voor een
kwinkslag, ook als zijn gebrek aan kennis van dossiers,
plaatselijke geschiedenis of geografie de tenen deed krullen.
Om die reden zal Heijenk na zijn kortstondig lunctioneren
toch vooral bekend blijven als de wethouder die Nieuwland
voor Groenoord versleet en zich pas lang na de sluiting van
het bibliotheekfiliaal in de Gorzen ervan kwam vergewissen of
het instituut misschien ook nog enige maatschappelijke
betekenis kon worden toebedacht.
Maar Heijenk is ondanks alles toch niet meer dan een
medespeler in de Schiedamse folklore die cultuurbeleid heet.
Of het volstrekt ontbreken daarvan in het denken van de
Schiedamse politiek en vele bestuurders. Ook het feit dat na
de verkiezingen niemand de cultuurportefeuille wilde beheren
over de kwaliteit en geen moment van stilstaan bij de
mogelijkheden waarin Schiedam anders en aantrekkelijker zou
kunnen zijn dan andere steden. Of als historisch centrum zou
kunnen meeprofiteren van de inspanningen die Rotterdam
zich getroost om nationaal en internationaal bezoekers te
trekken. Niets van dit alles. En erger nogTot de stok
paardjes van zowel Griffioen als de politiek behoort het succes
dat stadsontwikkelaar Seinpost had met de revitalisering van de
Witte de Withstraat in Rotterdam. Maar halsstarrig wordt
vervolgens voorbijgegaan aan het feit dat in het succes van de
Witte de Withstraat een grote rol is weggelegd voor wat kleine
in Schiedam verwaarloosbaar geachte - culturele
voorzieningen. We noemen slechts Museum Boymans van
Beuningen, het Nederlands Architectuur instituut, de
KunstHal, het Museumplein, het Nederlands Foto-instituut,
galerie MaMa, galerie Witte de With, galerie van Eijk, galerie
Herenplaats, galerie ECCE, galerie XX Multiple, galerie
Phoebus, ViVid Design, het Maritiem Museum en het
Maritiem buitenmuseum.
is slechts een symptoom. Precies zoals het werd toegestaan dat
de Leefbaarheids-overwinnaar Theo Schoenmakers - na
maanden zoeken naar een geschikte kandidaat zich de
portefeuille dan maar toeëigende met de smoes later dan wel
op zoek te gaan naar een geschikte kandidaat. De opmerking
die Schoenmakers tegenover Musis maakte is veelzeggend.
Hij beschouwde de cultuur als de krenten in de pap. Leuk om
erbij te doen. Geen kernwaarde in het beleid. Integendeel
zelfs. Want alle mooie woorden ten spijt wordt cultuur in
Schiedam nog steeds als een luxe gezien. De Artoteek kan
dicht, Pand Paulus mag worden opgeheven en op culturele
vorming mag naar bekeven worden bezuinigd.
Veelzeggend ook was kortgeleden het optreden van
binnenstadsmanager Frans Griffioen voor de Schiedamse
zender LookTV.Wat een goed verhaal had kunnen zijn over
hoe Schiedam in de toekomst denkt om te gaan met z'n
binnenstedelijk gebied, waarin van alles zou kunnen gebeuren
en veel mogelijk zou moeten zijn, werd een tenenkrommend
verhaal over winkels, winkels en nog eens winkels.Terwijl
toeristisch Nederland er al lang en breed van doordrongen is,
dat alleen het hebben van een aardig, een leuk, een mooi of
zelfs spectaculair centrum, voor het toerisme geen
uitgangspunt meer is houdt Frans Griffioen nog vol als ware
hij het Duracell-konijntje. Aan de winkelstand mag hooguit
een secundaire functie worden toegekend. Desondanks kwam
Griffioen met een enthousiasme een betere zaak waardig
wederom uit de hoek met het overbekende, uit de grijze
toeristische oudheid stammende pleidooi voor méér winkels.
Geen woord over de culturele waarden in de stad, geen letter
Maar nee.winkels, winkels daar gaat het om in de
redenering van Frans Griffioen, terwijl de winkels op de Witte
de Withstraat veruit in de minderheid zijn. Het is al cultuur
wat daar de klok slaat en wat ertussen aan winkels floreert is
van een aanzienlijk ander niveau dan de grotelijks overschatte
volkszaak van het door Griffioen aanbeden Gooise
stoffeerdersbedrijf van Des Bouvrie Co, waarmee Schiedam
zich ooit op de kaart dacht te zullen plaatsen.
Griffioen en de politiek kijken naar de verkeerde dingen.
Verblind door het succes van anderen en de tot de grote elders
behaalde aantallen vergeten ze dat deze berusten op een
serieuze aanpak van het cultuurbeleid. Of denkt Schiedam nou
werkelijk datje de tot de verbeelding sprekende successen van
Prinsengrachtconcert tot het straatmuziekfestival en van
Kunsthal tot de Vlaamse primitieven binnen bereik kunt
krijgen door te zeuren en te bezuinigen, door cultuur er maar
even bij te doen en als dat spaak loopt met namen op de
proppen te komen als Chris Zijdeveld, Aad Wiegman, Peter
Groeneweg ofMenno Siljee.
Zogenaamd vanuit het motief dat deze kandidaten
dossierkennis hebben, maar in werkelijkheid in de stiekeme
hoop dat één ervan ijdel genoeg zal zijn om te denken dat hij
Schiedam uit de culturele misère zal halen. De politiek zou
zich diep moeten schamen. Al zal het logische vervolg
ongetwijfeld zijn dat de volgende onbenul wordt
binnengeroepen om al orakelend over lifestylegebieden en zo
meer er wat bezuinigingen doorheen te drukken. Want dat
kunnen ze wel in Schiedam, als het om de cultuur gaat.
Beter dan in menige andere stad.
