Brandersbuurt
309 Musis
duidelijk. Ook de Werkgroep Schiedam en de Werkgroep
mouterij De Goudsbloem zijn uiteindelijk voortgekomen uit
de Brandersbuurt-aktie', schreef de krant. Want even belangrijk
als de zichtbare gevolgen is het psychologisch gevolg van de
Brandersbuurt. Het was de eerste keer dat er in Schiedam
vanuit de bevolking een groot uitgewerkt plan kwam dat
gesteld werd tegenover een gemeentelijk plan. De mondigheid
en medezeggenschap van de bewoners was hier in het geding
en duidelijker dan ooit tevoren werd van de kant van de
bewoners het vertrouwen in haar bestuurders opgezegd.
En niet alleen met woorden, maar ook met daden. In het
Zakkendragershuis is bewezen dat men van oude gebouwen
iets goeds kan maken. Dit voorbeeld is een aanklacht tegen
een overheid die de stad, die zij behoorde te besturen,
verwaarloosde'. Het was duidelijk naar wie de sympathie van
de krant uitging. Logisch natuurlijk want de verantwoordelijk
redacteur was niemand anders dan Gijs Konings die als
Brandersbuurtactievoerder, kabouter en kraker alle acties van
nabij had meegemaakt. Trouwens, niet alleen de Havenloods
sprak zich vóór de actievoerders uit. Ook HetVrijeVolk deed
een substantiële duit in het zakje. Lokaal-redacteur Gerard
Krul, de latere opvolger van hoofdredacteur Herman Wigbold
stelde het redactiekantoor aan de Lange Achterweg zelfs ter
beschikking van het Actiecomité De Laan en zou persoonlijk
meehelpen met het kraken van de woningen verderop in de
straat. Ook drukte hij in een vet kader de brief af die het
Actiecomité liet verspreiden:'Schiedammers, jullie zijn
belazerd. De gemeente zette bij de panden aan de Hoogstraat
en Lange Achterweg plastic planten voor de ramen om jullie
te laten denken dat deze huizen bewoond waren. Hoe is het in
godsnaam mogelijk dat de gemeente de oorspronkelijke
bewoners eruit jaagt en vervolgens uitstekende huizen met
lage huren van binnenuit dichttimmert en dat in een stad met
3700 woningzoekenden? Aksiecomité De Laan heeft besloten
5 huizen te kraken. Dat alles op deze onsympathieke manier
moet gebeuren ligt niet aan ons, maar aan de gemeente die het
vertikt deze uitstekende huizen te verhuren en op die manier
iets probeert bij te dragen aan het behoud van goede oude
huizen in Schiedam's binnenstad. Redt Schiedam, vecht mee
tegen de bewuste verpaupering'.
Het werden geen vijf huizen waar de krakers binnentrokken,
maar meer dan twintig, met elkaar een krakersbuurtje
vormend op de hoek van de Lange en Korte Achterweg en
Laan. Met het actiecomité De Laan en onder de directe
leiding van Bertus Notenboom en Hans de Ruiter werd de
actie uitgevoerd. En voorbeeldig. Binnen enkele uren waren
alle woningen waarop het actiecomité het oog had laten vallen
gekraakt en voorzien van een tafel, een stoel, een bed en hier
en daar een schilderij aan de muur. Migiel van Kinderen,
juridisch adviseur voor iedereen aan de Lange Achterweg had
precies voor de krakers uitgezocht, welke rechten zij hadden
wanneer zij een huis in gebruik hadden genomen. Hij wist
ook te bewerkstelligen dat de door de krakers gemaakte
kosten voor woningonderhoud door de gemeente werden
vergoed. Bertus Notenboom verzamelde wekelijks de
bonnetjes en hield hiervan nauwkeurig verslag.
Toch bleek de kraakbeweging aan de Lange Achterweg -
anders dan de Goudsbloemactie - op den duur geen blijvend
resultaat te boeken. De idealisten uit de groep hadden hun
energie nodig voor behoud en restauratie van de Goudsbloem,
de overigen vertrokken de een na de ander. Het 'aksiecentrum'
aan De Laan veranderde gaandeweg in een theehuis en het
theehuis tenslotte in een huiskamer waar vooral oriëntaalse
rookwaren de ronde deden. De gemeente ondertussen had van
de actie in zoverre iets opgestoken dat in het vervolg de
aangekochte panden niet alleen werden dichtgetimmerd maar
van binnen door professionele slopers zover werden
stukgeslagen dat zelfs de meest fanatieke kabouter er geen heil
meer in zag en het onroerend goed uiteindelijk toch kon
worden neergehaald. Zonde, vinden we vandaag de dag.
Zelfs degenen die indertijd het hardst hebben geroepen dat
het slopen van al die ouwe troep de enige voorwaarde was
waarop de ambities van een modern, grootsteeds Schiedam
ooit werkelijkheid zouden kunnen worden.
De Goudsbloemkrakers foto: Bertus Notenboom
