i
Zeeuws Vlaardingen
Peter de Lange
Op 23 oktober komen honderd oud
bewoners van de Willem Beukelszstraat in
Vlaardingen bijeen voor een reünie. In
garage Van der Berg worden haring en
schelvispekel geserveerd en de Koninklijke
Harmonie van Biervliet luistert de
bijeenkomst op met vrolijke koperklanken.
Musis 318
Willem Beukelsz monument, Biervliet
Een muziekgezelschap uit Zeeuws-Vlaanderen op een
Vlaardings feestje? Is dat geen vergissing? Zeker niet -
Vlaardingen en Biervliet hebben veel gemeen. Hun ligging
aan het water, om mee te beginnen. Vlaardingen aan de Maas,
Biervliet aan de Schelde. In beide steden leefde de bevolking
eeuwenlang van de haringvangst. Met dank aan Willem
Beukels uit Biervliet, die het haringkaken uitvond. Of is dat
een historische misvatting? Rinus Willemsen van de Stichting
Behoud Monumenten uit Biervliet onthult op de reünie een
stukje van een oud mysterie.
Op de noordelijke Schelde-oever is het puur chemie watje
inademt, er hangt een scherpe lucht die je een droge strot
bezorgt. Die stank komt van de overkant aangewaaid, van de
rokende fabriekscomplexen bij Terneuzen. Gek genoeg ruikt
het op de zuidoever in Zeeuws-Vlaanderen - zeg maar de
Gazastrook van Nederland, een smalle reep klei ingeklemd
tussen België en de Schelde - naar koeienpoep, een
ouderwetse geur die daar al eeuwen moet hangen, afgaand op
het landschap dat uit kleine percelen landbouwgrond bestaat.
Akkers en weilanden worden doorsneden door dijkjes met
hoge populieren erop die de wind moeten afvangen. Op veel
plaatsen lijkt de bodem drassig en moerassig. Rietpluimen
wuiven op een stijve bries, de vele slootjes zijn gevuld met
zwartig kabbelend water. Afgezien van een handvol bescheiden
dorpen en een enkele boerderij, is er geen bebouwing. Er zijn
vooral veel wolken. Reden er geen auto's, dan kon je je in de
Middeleeuwen wanen. Een afgelegen streek, waar je in vroeger
