Musis 332
eigen goed geoutilleerd hotel met een weids uitzicht over de
Nieuwe Waterweg en een eigen brandweer die net zoals de
ambulancedienst van het bedrijf kon beschikken over het
modernste materieel.
Voor heel wat Schiedammers vertegenwoordigde een baan bij
Wilton het summun dat de arbeidsmarkt hen te bieden had.
Men had hele Wiltonstraten, Wiltonfamilies en
Wiltonhuwelijken en wie niet rechtstreeks met de werf
verboden was, kon zich via een korte omweg nog altijd met
de trompet ot de trom achter het vaandel van Wilton
Fijenoord scharen of toneelspelen, schaken, tennissen of
atletiek beoefenen in één van de vele Wiltonclubs. Want in
elke Schiedamse familie was er tenminste één die zich erop
mocht laten voorstaan op een levensloop zeker geachte
betrekking bij de grootste werfmaatschappij van ons land.
De bedrijfsfoto's en films die in eigen beheer werden
vervaardigd, dienden om dit gevoel te onderstrepen, maar
tevens als wederzijdse bron van informatie tussen de
verschillende diensten en afdelingen. Want wie werkte op het
dokkantoor had niet of nauwelijks weet van wat zich in de
timmerfabriek afspeelde, hoe de gieterij werkte en waarin de
marineafdelingen uitblonken.
Dat de laatste film in 1982 werd geproduceerd is reeds een
aankondiging van het einde van het fenomeen Wilton
Fijenoord. Inkrimpingen waren aan de orde van de dag, de
nijverheid vloeide weg uit de eens zo drukke havens.
Onderdeel voor onderdeel werd afgestoten en de onderlinge
trots maakte langzamerhand plaats voor wrevel. Het maken
van bedrijfsfilms was niet langer aan de orde, het fotografische
atelier werd opgedoekt en personeelsactiviteiten geminimali
seerd. Het tijdperk van de grote Nederlandse scheepsbouw
liep ten einde. Zoveel was wel duidehjk na de plotselinge
sluiting van de Werf Gusto in Schiedam, de teloorgang van de
Rotterdamsche DroogdokmaatschappijWerfmaatschappij
