Guus
rode kringen. "Maar wat wil je, als je bedrijf vlak naast
De Kuyper staat. En hij kon er mee omgaan. Ik heb 'm nooit
dronken gezien."
Dat hij zelf geen alcohol gebruikt, heeft niets met idealisme te
maken. Het is eerder toeval, een restant uit zijn tijd als
varensgezel. "De eerste keer dat ik ging passagieren werd ik
op sleeptouw genomen door een matroos die geen druppel
dronk. Voor hetzelfde geld was ik met anderen meegegaan en
in een kroeg beland." Uit idealisme of anderszins, hij is heel
consequent in het afwijzen van drank. De flessen wijn die hij
wint met klaverjassen, doet hij aan jarige familieleden cadeau.
Aan roken en aan koffie is hij ook nooit begonnen. Bezoekers
kunnen kiezen tussen water of oploskoffie.
Dat politieke bewustzijn is iets van later, het werd hem thuis
niet met de paplepel ingegoten. Hij pikte er terloops wat van
op. Zoals hij ook uit de katholieke traditie van moederskant -
een tante zat in een klooster in Breda - dingen meenam.
Armoede bepaalde voor een groot deel zijn jeugd - en zijn
levensovertuiging. Hij bezocht de openbare school aan het
Edisonplein, maar werd onder druk van de Sint Vincentius-
vereniging overgeplaatst naar de Maria Corettischool in de
Warande. De Sint Vincentius was een katholieke welzijns
organisatie die in ruil voor kleren en een beetje voedsel van de
jeugd verlangde dat zij de boodschap van Jezus aannam.
Op het klompenschooltje naast het klooster zaten veel meer
kinderen die van de bedeling leefden.
Peter de Lange
De PvdA moet meer ijzervlechters in de raadsfractie halen,
meer gewone arbeiders. De 'opbouwwerkers, ambtenaren en
onderwijzers' die er nu de dienst uitmaken zijn voor de kiezer
niet herkenbaar als socialist. De meteropnemer Guus Klepke
(1935) voelde zich in ieder geval slecht op zijn gemak in dat
geleerde gezelschap. Hij is er niet rouwig om dat hij na twaalf
jaar raadswerk weer zijn eigen invulling mag geven aan de
sociaal-democratie. De plannen liggen al klaar. Met het geld dat
hij overhield van zijn raadsvergoeding gaat hij de kwijnende
jeugdbeweging De Rode Valken reanimeren en zijn schip De
Groene Vrede weer optuigen. Want de jeugd heeft leiding nodig.
Dankzij die baard weet je meteen waar hij politiek staat.
Alleen socialisten van de oude stempel dragen zulke baarden.
Zeg maar de dageraadprofeten uit de tijd van Marx en Engels.
Tegelijk is het een eerbetoon aan zijn opa. Die had ook zo'n
lange grijze baard. Hij zat in de gemeenteraad voor de SDAP
en ventte De Moker uit, het weekblad van de plaatselijke
sociaal-democraten. "Het zit gewoon in de familie," zegt
Klepke. "Mijn vader was ook links. Communist." Een onver
valste arbeider, zijn vader. Werkte als anker- en kettingsmid
aan de Buitenhavenweg. Hij dronk, wat eigenlijk niet hoorde in
Musis 164
Foto: Jan van der Ploeg
