Hoogstad is vol - maar Vlaardingen niet Op een woonboulevard verwacht je geen elektronicagigant en er was daarom een officiële bestemmingsverruiming noodzakelijk om BCC op Hoogstad te krijgen (naast Roobol, aan de Gerard Burgerlaan). De gemeente Vlaardingen wilde er aan meewerken, maar het provinciebestuur liet zich niet snel overtuigen. Vandaar dat het drie jaar duurde. Vlaardingen betoogde dat van een beperkte bestemmingsverruiming meer positieve effecten zouden uitgaan dan van een uitbreiding van het winkelareaal. Gelet op de bedreigde marktpositie van Hoogstad was dat uiteindelijk een doorslaggevend argument bij de vrijstelling van het bestemmingsplan. Het is achteraf wel typisch, dat er over Hoogstad zo veel bureaucratische pennenstrijd nodig was. Hoogstad is pas in 1996 door de BPZ ontwikkeld. Het Ibis-hotel, het benzinestation, de autodealers en de oude boerderij langs de Westlandseweg waar notariskantoor Van Gastel zich na de bijna voltooide restauratie zal vestigen, behoren niet tot het gebied waar BPZ een woonboulevard plande. De woonboulevard Hoogstad is strikt genomen het stuk 'tussen het water': ingeklemd tussen Ibis en de autodealers aan westzijde en het gelijknamige landgoed van dokter Moerman aan de oostzijde. Als we nagaan dat BPZ een woonboulevard wilde op een stuk grond dicht bij een rijksweg, omdat dan een bovenlokale belangstelling te verwachten valt, is het wel eigenaardig dat voor een betrekkelijk klein grondgebied werd gekozen. Het moet in 1996 al ingecalculeerd geweest zijn, dat Hoogstad snel aan zijn eigen succes zou kunnen bezwijken, zoals de Structuurvisie DHV reeds vier jaar later bevestigde. Bovendien zijn het vooral de Vlaardingers, die Hoogstad tot een succes hebben gemaakt. Uit een koopstromenonderzoek blijkt dat Hoogstad net als Vlaardingen-Centrum een beperkte bovenlokale betekenis heeft. Burgemeester en wethouders vinden dat verklaarbaar "gezien de concurrentie van Alexandrium II en III, Ikea-Delft alsmede de woonboulevard en Ikea in Barendrecht" (de Hoofdweg in Capelle aan den IJssel wordt niet eens genoemd). Als je het college van B W zo beluistert, is het maar goed dat die concurrentie in Rotterdam, Delft en Barendrecht er is. Hoogstad is opzettelijk nabij de A20 ontwikkeld. Het moest een bovenlokale belangstelling genereren. En het groeide al dicht dankzij alleen de lokale interesse. Je mag concluderen dat Hoogstad doelbewust op een te klein gebied is geprojecteerd. De enige verklaring kan zijn dat in 1996 in zekere wethouderskamer de veronderstelling leefde dat het landgoed van dokter Moerman op termijn beschikbaar kon komen. Het huidige college speelt klaarblijkelijk niet met die gedachte, getuige het antwoord aan Ruud van Harten: "Uitbreiding van Hoogstad zal alleen dan vruchten afwerpen, als de uitbreiding een substantiële omvang kent. Daarvoor ontbreekt de ruimte in het gebied." Voormalig VVD-raadslid Yvonne Batenburg kan dus gerust zijn. Na het vertrek van het archeologisch museum spant zij zich in om monument en landgoed van dokter Moerman een solide en eervolle functie te geven - en dan ligt het niet voor de hand dat de BPZ c.q. Kats Waalwijk er een claim op legt voor uitbreiding van de woonboulevard. Ben Dijkstra bevestigt dat BCC en een lunchroom de laatste aanvullingen op Hoogstad zijn. "Andere bedrijven staan op de wachtlijst. Er is pas plaats, als er een bestaand bedrijf vertrekt." Op de wachtlijst staan alleen bedrijven, die qua branchering tot de perifere detailhandel kunnen worden-gerekend. Het gaat hierbij om winkels voor volumineuze goederen (meubels, keukens) die om specifieke ruimtelijke omstandigheden vragen. Je vindt ze steeds minder in een binnenstad en steeds vaker in de periferie, dus aan de rand van de stad of in een moeilijk voor andere functies in te vullen gebied. Zo was de situering van Hoogstad langs de A20 ongunstig om er een woonwijk te plannen. Perifere detailhandel was wel aanvaard baar, omdat autoverkeer en parkeerdruk geen nadelig effect op de woonomgeving zouden sorteren, denk in dit geval aan d' Éngelsche Boomgaert (op de plek van het vroegere 369 Musis Formido

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2006 | | pagina 369