Marjon Hooge
Peter de Lange
Het was een saai, grijs plein, het plein aan de Baamhoeve dat
drie basisscholen en een kinderdagverblijf sinds jaar en dag
met elkaar delen. Eigenlijk was het nauwelijks herkenbaar als
schoolplein. Het lag er omdat scholen nu eenmaal een plein
moeten hebben. De architect had geen schijn van moeite
gedaan er ook maar enige inhoud aan te geven. Slechte
herinneringen aan zijn eigen schooltijd?
"Het zat vol putten en kuilen en het was verzakt. Het was een
sombere bedoening, het oogde gewoon niet fris," zegt een
vader, die bij de deur van basisschool De Dolfijn op zijn
dochter wacht. Een moeder: "Het nodigde niet uit tot spelen.
Moet je kijken hoe uitdagend het er nu uitziet. Het is wijds,
modem en kleurig. De kinderen hebben er opeens plezier in
om buiten te zijn." De vader: "Als ze uit school komen willen
ze eerst naar de speeltjes. Pas daarna krijg je ze mee naar
huis."
avonds de lampjes branden. Er zijn duizenden lichtpuntjes in
het plaveisel gestrooid. Stukjes glasvezel, geloof ik. Dat geeft
een heel mooi effect. Daar heeft de architect goed over
nagedacht. Dat grietje heeft goed werk geleverd."
Met 'dat grietje' wordt Marjon Hoogendijk bedoeld. Geen
architect, maar een Vlaardingse kunstenares. Je ziet haar
gemakkelijk over het hoofd omdat ze nogal klein van stuk is,
één meter achtenvijftig om precies te zijn. Maar ze maakt werk
van formaat.
Ruim drie jaar geleden vroeg de gemeente Vlaardingen haar
een nieuwe inrichting te verzinnen voor het verpauperde
schoolpleinencomplex in Holy-Noord. Door de ingewikkelde
plattegrond van het plein werd het een opdracht die veel
voorbereiding, inventiviteit en overleg vereiste. Het karwei
werd pas afgelopen zomer voltooid en afgaande op de reacties
in de buurt is iedereen blij met het resultaat. Alleen de
bloembakken zijn nog kaal. Die worden dit najaar beplant.
Bloemen en planten gaan zorgen voor een natuurlijke
afscheiding tussen de verschillende delen van het plein.
Als om het te bewijzen wordt op dat moment de schooldeur
opengegooid en holt een kluit kleuters linea recta naar het
klimrek. De moeder maakt een gebaar dat zoveel wil zeggen
als: zie je wel? De vader zegt: "Het plein is op z'n mooist als 's
De opdracht was een kolfje naar de hand van Marjon
Hoogendijk. Ze houdt van monumentale kunst en maakt graag
werk voor buiten, want ze is ervan overtuigd dat kunst zelfs de
meest onooglijke buurt tot leven kan wekken. Voor het in
Musis 376
Foto: Jan van der Ploeg
