e HoogstraatMaker hoeft geen applaus
59 Musis
om zich heen die wilden meedenken en meewerken aan het
project dat hen voor ogen stond.
Uit 'Ieder woord is materie'/Hoogstraatpoëzie:
ik hoef geen applausmachine op de hoogstraat
maar enige waardering voor datgene
waarmee je bezig bent
is best wel prettig
dat geldt voor iedereen
Ook andere kunstenaars werden door het duo uitgenodigd om
een bijdrage te leveren. In het HoogstraatMakerspand stonden
prominent twee prachtige houten meubels van Rob Voerman;
een tafel en een sofa. De sofa werd drager van het archief dat
Zwikker en Vriend verzamelden en dat ten leste bestond uit
een omvangrijke verzameling rapporten, dossiers, notities en
brieven.
Rob Sweere's kunstwerk 'Beam me up. Very portable Site for
a Conversation with the Sky' dat door Zwikker en Vriend was
gevraagd om dienst te doen bij de officiële opening van het
HoogstraatMakerspand op 24 mei 2003, bleek zeer tot de
verbeelding te spreken.
Het kunstwerk laat zich het beste omschrijven als een
verhoogd bed, voortgetrokken door een tractor. Het publiek
mocht, liggend op het bed, met het gezicht naar de lucht,
vanuit een heel ander perspectief naar de omgeving kijken
terwijl de tractor met het bed heen en weer over de
Hoogstraat reed.
Zwikker en Vriend realiseerden in het hen toegemeten jaar
zelf ook verschillende projecten. Zo was daar het project
'Water' waarin het publiek tijdens de curiosamarkt op de
Hoogstraat (augustus 2003) kon kiezen uit een drietal met de
teksten Moed, Lichtheid en Tevredenheid gegraveerde glazen.
Daarin schonken zij het publiek water. Aan het einde van de
dag waren alle glazen uitverkocht.
Vanaf het moment dat het HoogstraatMaker-project van start
ging was er veel belangstelling van de media. In het begin
waren de artikelen en columns uitermate negatief en
populistisch. In de loop van het jaar draaiden de meeste
journalisten bij.
Wat het ook lastig maakte was dat het kunstproject moeilijk te
begrijpen viel, omdat het hier geen kunst in de klassieke
betekenis betrof. Juist het proces, kleine tijdelijke activiteiten,
interactie en direct contact stonden centraal. Verder vonden
Zwikker en Vriend het ingewikkeld om het project uit te
leggen, met name omdat de winkeliers van hen 'verhoging
van de omzet' verwachtten. Vanuit hun visie werd verwacht
dat Zwikker en Vriend de Hoogstraat ook echt zouden
'maken'.
Het duo reageerde hierop met het project 'HoogstraatMakers
zijn we allemaal'. Hiermee wilden ze duidelijk maken dat niet
alleen zij de Hoogstraat konden maken, maar dat iedereen die
zich inzet voor de Hoogstraat een HoogstraatMaker is.
De plastic tassen werden uitgedeeld aan de winkeliers, zo
maakten ze geen reclame voor hun eigen zaak maar voor de
Hoogstraat en het HoogstraatMakerschap.
