Beeldentuin geeft vrucht in de Westwijk
zouden daarom geen
graadmeter moeten zijn.
Nochtans ontmoette Eric
van Straaten algauw enkele
honderden wijkbewoners
toen hij in De Strip aan de
Floris de Vijfdelaan z'n
atelier had. De persoonlijke
inbreng van de kunstenaar
speelt dus wel degelijk een
rol. "Ik haalde de
voorbijgangers gewoon naar
binnen," zegt Eric van
Straaten. Precies zo deed
Pierre Janssen destijds als
conservator van het
Stedelijk Museum Schiedam.
Hij dwong het winkelend
publiek op de Hoogstraat tot
museumbezoek door
simpelweg de straat af te
sluiten. Het publiek móest
wel omlopen via de vleugels
van het museum.
Ook als we bezien hoeveel
Westwijkers op de hoogte
zijn dat er in het
Marnixplantsoen een
beeldentuin komt dan valt
het met de bekendheid wel
mee van althans dit
onderdeel van Untill we
meet again. Het is het
laatste project in uitvoering.
Jeanne van Heeswijk trekt
zich na tien jaar uit
Vlaardingen terug en heeft
de totstandkoming van de
beeldentuin gedelegeerd
aan Eric van Straaten en
Ineke Hagen, die daarna
ook verantwoordelijk blijven
voor de voltooiing.
Het Marnixplantsoen vinden
we, waar de Marnixlaan uitkomt op de Dirk de Derdelaan en
de Buys Ballotlaan. Aan de beeldentuin ligt een werkplan ten
grondslag, Buiten Beeld genaamd, dat Eric van Straaten en
Ineke Hagen in het najaar van 2005 schreven, en dat
vervolgens een leuke startsubsidie scoorde in het kader van de
Innovatieve Projecten Stedelijke Vernieuwing (IPSV) van het
ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en
Milieu (VROM).
Het zegt iets over de vorderingen, dat Buiten Beeld in maart in
Amsterdam wordt gepresenteerd aan de IPSV-kennisgroep
'Dialoog in Achterstandswijken'. Deze kijkt naar de
verschillende manieren waarop contact tussen bewoners kan
worden bevorderd. Buiten Beeld is als één van de drie
voorbeeldprojecten uitgenodigd met de Stichting Dialoog
Visuele Communicatie, die in de Westelijke Tuinsteden van
Amsterdam videoreportages maakt, en de Bakkerij, een project
in Amsterdam-Osdorp, waarbij portiekportiers worden ingezet.
Eric van Straaten en Ineke Hagen voelen het als een erkenning
voor hun werkwijze. Uit fotoboeken en krantenknipsels blijkt
inmiddels wel, hoe divers de bij de beeldentuin betrokken
doelgroepen zijn. Deze variëren van wijkvereniging Tramonta
tot basisschool de Westwijzer. De eerste beelden zijn van Tom
Claassen uit 1997 en een beeld van Nic Jonk uit 1967, welk dat
laatste beeldhouwwerk elders een plaats had in Vlaardingen.
Ineke Hagen: "Hoe groot de beeldentuin precies wordt, hangt
af van het groenplan dat Roger Teeuwen ontwerpt. Het betreft
in elk geval deze kant van de singel, waar nu de twee beelden
en de door de school gemaakte meubels staan. Het streven is
om jaarlijks een nieuw beeld aan de beeldentuin toe te
voegen."
De wensen van de omwonenden spelen een belangrijke rol,
zoals in alles dat te maken had met Untill we meet again.
Voor een nieuw beeld in het Marnixplantsoen hebben drie
kunstenaars een ontwerp gemaakt. Marjolein Mandersloot uit
Eindhoven liet zich inspireren door wat kinderen in de
Westwijk het dierbaarst vonden: hun marmot, hun hamster.
Ze ontwierp een ezel, die in wit aluminium uitgevoerd kon
worden. Marcel Smink uit Arnhem ontwierp een vaas van
tweemaal manshoogte, vol met foto's en illustraties die hij aan
kindertentoonstellingen in de wijk ontleend had. Het winnende
ontwerp kwam echter van Jurgen Bey, die goed luisterde naar
wat de wijkbewoners zeiden te missen: een ontmoetingsplek.
Hij ontwierp een tafel van vijf bij anderhalve meter, die in
granito-beton zal worden uitgevoerd en waarin een levende
fruitboom komt te staan. Een bronzen stoel aan de tafel hoort
bij het ontwerp. De opzet is dat wijkbewoners er
samenkomen, vruchten van de boom kunnen eten, dat de
jarige of de jubilaris of wie dan ook plaats mag nemen op de
bronzen stoel, of dat als er eens een stille avond is, een
wijkbewoner dankbaar gebruik kan maken van een
lichtarmatuur-met-zonnecel in de fruitboom, zodat hij eronder
zijn krantje kan lezen. Als het 'beeld' komend voorjaar wordt
onthuld, willen Eric van Straaten en Ineke Hagen er een feestje
van maken, waarbij in de reeds aanwezige bomen al vruchten
komen te hangen. Zie het als symbool van wat de beeldentuin
de Westwijk moet brengen.
De plek heeft potentie. Dat bleek wel, toen in mei 2006 een
Dag van de Romantische Schoonheid werd gehouden om meer
bekendheid te geven aan het beeldentuinplan. Wijkbewoners
voeren met een gondel de singel af richting de Zuidbuurt.
"Wat een oase is deze plek!" ontdekten Westwijkers die zowat
om de hoek wonen. Het stemde menigeen positief en
verwachtingsvol over de verdere stappen. Met een Salondag,
een Rijdende Koffiekar en een KunstRuilKraam bleef het vizier
op het Marnixplantsoen gericht.
Eric van Straaten en Ineke Hagen werken nu aan een
kunstenplan en een activiteitenplan. Het eerste moet
perspectief bieden op de komst van meer beelden, het andere
is er vooral op gericht op kinderen, hangjongeren,
volwassenen en senioren emotioneel aan het Marnixplantsoen
te binden. In de aanvraag voor de IPSV-subsidie stond per slot
van rekening omschreven dat het om een urbane
intergeneratieve ontmoetingszone zal gaan - en dat zullen de
Westwijkers merken ook.
Eric van Straaten en Ineke Hagen?
Dat zijn toch die twee van de beeldentuin voor jong en oud?
101 Musis
