Rijk is ze er niet van
geworden. "Het was een uit
de hand gelopen hobby;
zo heb ik het altijd gezien.
Zakelijk gezien was het een
flop. Maar ik heb nooit in de
rode cijfers gezeten
kramenmarkten per jaar: de (uitgebreide) Lentemarkt in mei en
eind augustus nazomeren met een boeken en curiosamarkt op
de Hoogstraat. Ook was ze betrokken bij het kunstproject
Hoogstraatmakers.
Annemarie is 'heel blij' met het project, dat resulteerde in twee
boekjes, een dvd en opvallende lichtelementen in de bestrating
van de Hoogstraat. "Ik heb het idee zien ontstaan. Binnen de
mogelijkheden die Vlaardingen biedt, is het project geslaagd",
formuleert ze zorgvuldig. Ook de verpaupering is een halt
toegeroepen. Jarenlang zeiden ambtenaren op het stadhuis:
"Als je over de Hoogstraat loopt, hoef je je portemonnee niet
mee te nemen. Er zit toch niks meer." Annemarie kan er nog
boos om worden: "Je springt toch uit je vel als je dat als
winkelier voortdurend moet horen." Maar die negatieve
houding is verleden tijd, meent ze. "De Hoogstraat zit in de lift,
ziet er beter uit. Er hebben zich jonge ondernemers gevestigd,
er komen steeds meer passanten. Mensen zeggen: de
Hoogstraat is echt leuker geworden."
Maar dat alles was voor haar geen reden om door te gaan. "Ik
wilde niet meer iedere middag in de winkel zitten. Het is leuk
om iets te scheppen, maar het is ook een uitdaging om iets af
te ronden." Veel meer dan 'Er spelen allerlei omstandigheden
een rol' wil ze niet zeggen over haar besluit. Op 16 december
deed ze aan het eind van de middag de winkeldeur definitief
op slot. Daarna werd de voorraad afgevoerd, een klein
assortiment met boeken over boeken bleef achter. Daarmee
gaat ze op boekenmarkten staan: Deventer, Dordrecht,
Bredevoort.
Wat blijft zijn de herinneringen. Bijvoorbeeld aan die keer toen
ze in Barcelona op een boekenmarkt in een boek een
centsprent vond, een soort voorloper van het moderne
beeldverhaal. De verkoper, die geen idee had van de waarde,
vroeg 2,50 euro. Ze dong voor de vorm af tot 2 euro. Een
andere keer vond ze een uiterst zeldzame detective die onder
pseudoniem geschreven bleek te zijn door W.F. Hermans.
"Zoiets gebeurt één keer in de tien jaar. Dan weet je toch niet
wat je overkomt. Mijn nekharen gingen recht overeind staan."
Weliswaar minder dan als klein meisje, maar nog altijd leest ze
drie boeken per week. Als laatste het jongensboek 'Toen de
dijk doorbrak' over de watersnoodramp van 1916 in
Monnickendam. Waarom een jongensboek? "Geen idee. Het
stond in de kast. Ik had het nog nooit gelezen. Ik was
nieuwsgierig en dacht dat het over de watersnoodramp van
1953 zou gaan." En hoe beviel het? "Goed geschreven."
99 Musis
Foto Jan van der Ploeg
