huis waar ik eerst woonde", vertelt Diana, "dat heb ik eigenlijk
altijd aangehouden. Nu woont Charlotte er boven. Er staat een
computertafel en een naaitafel, waar de ene keer de een en de
andere keer de ander aan werkt, maar soms zit iemand ook
gewoon op de grond." Vanuit hun eigen specialiteit bedenken
ze samen wat ze gaan maken en dan kiest iedereen wat zij
daarin het leukst vindt. En ook al zijn de taken verdeeld, soms
is het wel zo dat de een aan iets begint en een ander
het afmaakt. Ze werken vanuit een gemeenschappelijke visie.
"We beschouwen ons zelf meer als vormgevers dan als
modeontwerpers. We werken op de grens van kunst en
modevormgeving en daarom willen we ook ons werk zowel in
de galerie als in de winkel presenteren".
Ook is de samenwerking met andere kunstenaars belangrijk.
Voor deze tentoonstelling bijvoorbeeld vroegen ze Wout Rockx
om het thema van de tentoongestelde modeontwerpen kracht
elkaar geknoopt met de zeemansknoop: "Dat leer je niet meer
op de academie. Ik zoek naar mensen die dat kunnen, vraag
het aan tantes en kijk in boeken".
Exclusiviteit op maat. Bij het ontwerpen nemen de
ontwerpsters zichzelf als maat. "Ik moet het zelf mooi vinden
en het liefst de hele dag aan hebben", vertelt Charlotte.
Maar ze vinden het net zo belangrijk dat andere mensen het
kunnen en willen dragen. De jurken uit de tentoongestelde
collectie bijvoorbeeld hebben eigenlijk een soepachtige jurk als
basismodel. Die wordt dan met riempjes, plooitjes en knoopjes
aan de drager aangepast tot een elegant tuniekje. "Kijk, ik heb
dat strookje stof als een riempje om mijn middel, maar
Charlotte draagt hem hoger en Diana heeft hem weer anders",
legt Marije de verschillende mogelijkheden bij eenzelfde jurk
uit. Daarnaast vinden ze het belangrijk dat hun creaties niet te
duur zijn. "Deze jurken zijn van eenvoudige stof en simpel te
bij te zetten. Want de achterliggende gedachte voor de
modecollectie is dat juist het haperen van machines heel
interessante ontwerpen kan opleveren. De ontwerpsters
stelden zich een knipmachine voor, die bij het knippen van de
banden van een hemdje niet stopt maar meters lang blijft
doorknippen. Of een haperende naaimachine waarin de stof
zich langzamerhand opstroopt. Ze bedachten oplossingen voor
deze hypothetische misbaksels en dat resulteerde in de
tentoongestelde hemdjes met hele lange slierten, verwerkt tot
een extra accessoire, en jurkjes met decoraties van de
opgestroopte stof. Maar het hemdje met de lange banden bleek
ook geschikt als tas, en die hangt er ook.
Het handvaardige vinden ze erg belangrijk. Ze werken hun
ontwerpen mooi af, zo prefereren ze ingewikkelde
manchetknoopconstructies boven een gewoon knoopsgat.
"Wij houden niet van knoopsgaten", roepen de dames in koor,
inclusief galeriehoudster Emmy Miltenburg: "Kwaliteit is voor
mij erg belangrijk en dat zie je in de afwerking. Daar heb ik de
dames op geselecteerd."
De drie verdiepen zich ook in vergeten technieken, zoals
smokken. Diana terwijl ze een ringetje maakt van draden in
maken, dus hoeft het niet duur te zijn. We zullen bijvoorbeeld
niet zo snel jasjes maken, dat is heel arbeidsintensief en
daarmee duur", vertelt Charlotte. "En het moet ook gewoon in
de was kunnen".
Hoe dit ontwerp zich verder ontwikkelt, moet het collectief nog
verder uitwerken. Ze hadden dit basismodel bedacht voor alle
seizoenen en dan in elk seizoen een andere stof. Maar een
ander probleem deed zich voor. "Het bleek bijvoorbeeld op de
opening van de tentoonstelling dat wat oudere dames liever
een jurkje hebben met mouwen om hun armen te bedekken.
Daar hebben we helemaal niet aan gedacht, terwijl zij
waarschijnlijk eerder geld hebben om een jurkje te kopen dan
mensen van onze leeftijd". En verder hebben ze grootse
plannen. "We zijn druk met de website en we willen met een
'lookbook' langs galeries in binnen- en buitenland". Als echte
culturele ondernemers houden ze zich steeds meer bezig met
hoe ze van hun werk kunnen leven, met verkooppunten en
netwerken, proberen aan leuke projecten mee te doen en het
product als kunst te presenteren. Een jurk is niet een jurk, het
is een deel van de XS-M-L-ervaring. Maar vooral moet er hard
gewerkt worden. Want in die paar weken in galerie Emmy
Miltenburg zijn al tien jurken besteld!
Musis 142
