Schiedam Oost krijgt eindelijk geld om de
wijkverbetering nu 'ns goed aan te pakken. Niet al te
veel natuurlijk, want ook andere stadsdelen vragen om
aandacht. Met enige overdrijving kan worden gezegd dat
'Oost' in enkele jaren in verval is geraakt.
En ernstig. Cornelia Montfoort geboren en getogen in
Nieuw Mathenesse ging er na jaren weer 'ns kijken.
En schrok hoe ze haar oude buurt aantrof: verwaarloosd,
vervuild en zonder een spoortje trots van de bewoners.
Het zullen niet de 'grote monden zijn' die
het eerste aan de beurt komen waar de
grootstedelijke beurs open gaat voor
herstel van 'oost', inmiddels de meest
bedreigde stadswijk van Schiedam.
Dit althans zegt de verantwoordelijke
wethouder Maarten Groene. Het zijn
pittige woorden die hij sprak voor de
immer bereidwillige camera van LookTV,
die daaraan niets had toe te voegen. Ook
geen beelden van hoe 'oost' er nu feitelijk
voor staat. Nog geen generatie geleden
stond de buurt bekend om z'n sociale
samenhang en saamhorigheid. Het
'opzoomeren' was bepaald geen
uitvinding van de bewoners van deze
stadsuitleg. Maar er was genoeg om trots
op te zijn. De diagonaal van stadssingels
die in de wijk de oude loop volgde van
een vroeger veenstroompje gaf hier en
daar een parkachtig accent. Het straten-
en verkavelingsplan geeft de buurt een
heldere structuur en is in het grondplan
verreweg het aantrekkelijkst van alle
oudere stadsvernieuwingen. Ook het
welvaarts- en opleidingspeil liet lange tijd
niets te wensen over. Oost was de wijk
van witte boorden en geschoolde
arbeiders met een stevige cohesie die
zich zowel uitte in hechte organisaties als
het Singelkwartier dat 'eigen' kampen
organiseerde voor de jeugd en zich actief
inzette voor wijkactiviteiten, goede
schoolvoorzieningen, zelfs een tweetal
parochiekerken: de Singelkerk, thans
basiliek en de Heilig Hartkerk aan het
Rotterdamse Pinasplein, die zich
Musis 166
Archief Hoogheemraadschap Delfland
