burgemeester Harm Roelfsema kwam ook uit Groningen, het
was desastreus voor de binnenstad). Kuipers was er een van
de laatste categorie. Het boterde niet tussen de directeur en de
meeste theatermedewerkers en er is intern veel
miscommunicatie geweest en dat heeft doorgaans extern
effecten. Het kwam wel gunstig uit dat Kuipers een weg terug
vond naar het Hoge Noorden. Per 1 maart 2006 werd hij
directeur van het Mensinge-complex, een havezate in het
Drentse brinkdorp Roden, vijftien kilometer bezuiden de stad
Groningen.
Maar het personeel van het Theater van Vlaardingen bleef in
ontwrichte staat achter. Burgemeester Bruinsma wilde rust in
de tent. Hij keek om zich heen en zag Sandra Bruinsma als
bekwaam hoofd personeel en organisatie. Zij werd op het
theater gezet. Het heeft wonderwel gewerkt. Sandra Bruinsma,
geen familie van de burgemeester, wist met haar collega's een
energieke atmosfeer te creëren, waarin een waarborg lag voor
de juiste trilling, de trilling die een theater tot magneet maakt.
Omdat ze zich ondertussen had verstaan met half optredend
Nederland, was de enige terechte consequentie dat haar
carrièremove van P O naar theaterdirecteur werd
bekrachtigd. Maar voor architect Spanjers leverde het een
situatie op, waarin hij met een nieuwe directeur met nieuwe
inzichten te maken kreeg. Dat zal hem niet meegevallen zijn.
Een resoluut typetje.
Sandra Bruinsma praat begeesterd over de toekomst van het
theater. Website, programmaboekjes, flyers, reclame geven alle
een inkijkje in de ambities. Ze gaat zo in haar rol op, dat ze
tijdens een persconferentie in de Glazen Foyer aan de
achterzijde van het complex als enige geen last leek te hebben
Bruinsma had er nog uren goedgemutst over door kunnen
gaan, maar journalisten en hotemetoten smolten weg in de
broeikas die de Glazen Foyer is. De verse cultuurwethouder
Jan Robberegt toonde zweetparels alsof hij ter plekke twintig
kilo zou afvallen.
Dat is een nadeel van de nieuwe Stadsgehoorzaal:
de temperatuur. Het is in een mensenzee al gauw benauwd.
Op zevenhonderd straalkacheltjes dien je een
ijsbombardement los te laten, anders krijg je appelflauwtes en
hart- en longpatiënten die middenin een voorstelling naar
buiten gorgelen. Misschien is Linde Gas (voorheen bekend als
Hoek-Loos) een goede sponsorkandidaat.
En wat verder van belang is om na te gaan, is of die
gemeentebestuurders, die nu papegaaien dat het zo móói
geworden is, over een poosje bereid zullen zijn om het mooi te
hóuden. De glazen buitenwanden, het glazen dak, ze zijn
gevoelig voor algen, drek en herfst en een schoonmaker kan
er lastig bij. Maar ook binnen dient duchtig gepoetst te
worden. De opening was nog maar een half uur voorbij - en
op haar persconferentie zat Sandra Bruinsma tegen een raam
vol met vettige vingerafdrukken.
Met zo veel ramen dient de Stadsgehoorzaal stevig in Glassex
te investeren. Anders gaat het 'mooie' er snel van af.
Zou cultuurwethouder Robberegt er extra subsidie voor over
hebben? "Wat, wat, wie vraagt dat dan? Heb ik iets gemist?"
Van een statige dame behoor je
niet te zeggen dat ze mooi is.
Wel gracieus. Of voornaam.
Desnoods charmant; elegant
wordt al wat minder. Maar niet
mooi. Dat is onbetamelijk
van de tropische temperaturen. Burgemeester Bruinsma: "Ik
denk dat we nog een sponsor moeten vinden voor de airco..."
Directeur Bruinsma ging vrolijk door. Ze vertelde dat de
Stadsgehoorzaal breed inzet, vooral ook jonge mensen wil
bereiken en nieuwe talenten een kans wil gunnen opdat ze
met de Stadsgehoorzaal verkleefd zijn als ze eenmaal berucht
en beroemd zijn. En ze sprak openhartig over de problemen
die ze tegenkwam rond de Theatermarathon, een van de
openingsfestiviteiten, waar veel Vlaardingers lyrisch-positief
op gereageerd hadden, tot het naderbij kwam en de één zei
niet te kunnen vanwege de kinderen, de ander dat een hele
nacht doorgaan te vermoeiend was, weer een ander - maar
kort en goed, je moet zo'n theatermarathon wel probéren.
De Stadsgehoorzaal gaat experimenten niet uit de weg. Sandra
323 Musis
