Open Ateliers, ongewild in
Kor Kegel
Stichting Mareado verdient een
faire kans. Nu dit Vlaardingse
kunstgezelschap de organisatie van
de Open Ateliers heeft
overgenomen van Beaty Czetö, zou
het niet chique zijn de jaarlijkse
toernee langs kunstenaars-op-hun-
werkplek definitief af te schrijven als
Stille Omgang. Misschien verzint
Mareado wel een list. Toch, na tien
jaar Open Ateliers in Schiedam en
vijftien jaar Open Ateliers in
Vlaardingen, mag best eens kritisch
worden gekeken naar de
grondslagen die al die tijd vrijwel
ongewijzigd zijn gebleven.
And now for something completely different! Aan de Korte
Haven 135 wachtte het publiek echter een teleurstelling.
De jonge designers, van wie sommigen in Schiedam hoge
verwachtingen hebben waar het gaat om het opstuwen van de
stad in de vaart der volkeren, bleken niet deel te nemen aan
de Open Ateliers op 8 en 9 september. Jonge designers
timmeren namelijk aan de weg en dan lopen pottenkijkers in
de weg. Alleen Emile Estourgie maakte dat de
Stadstimmerwerf niet geheel op slot zat.
Stukje verderop, aan de Westvest 38, waar je doorgaans
Miranda Lockhorst, Nekron en Anita van Pelt kunt aantreffen,
was het van hetzelfde laken een pak. "Gesloten," konden
belangstellenden lezen. "Wij zijn aan het werk."
In al die jaren, dat de Open Ateliers worden gehouden, is het
toch menigmaal voorgekomen dat kunstenaars ondertussen
gewoon aan den arbeid zijn, ook al kunnen ze elk moment
bezoekers verwachten. Het voegt iets toe, als men de
scheppende kunstenaar op het scheppen betrapt, 't Is geen
reden om een Open Atelier dicht te houden en zeker niet als er
een vlag buiten hangt, waaraan bezoekers kunnen zien dat ze
nog op koers zitten.
Het atelierweekend was hier en daar gezellig. Op de Lange
Haven 50 blijkt Martin Moesman altijd een spraakwaterval te
zijn, die nieuwsgierigen dermate meevoert in zijn werk, dat je
je straks in de hemel zult moeten verantwoorden waarom je
niets van hem gekocht hebt. En in de oude school aan de
Westmolenstraat 24 bevinden zich kunstenaars van zulk divers
pluimage, dat er werkelijk voor ieder wat wils bij zit, is het niet
de beeldende kunst zelve, dan toch minstens de charme van
de maker en eventuele partner. Dit is waarom de Open Ateliers
aantrekkelijk kunnen zijn: er is twee dagen achtereen
gelegenheid kennis te maken met kunstenaars, hun werk en
hun milieu.
Het publiek mag zomaar de ateliers binnenlopen, tot niets
verplicht, kijken niet kopen, en geregeld gebeurt het toch dat
iemand het gedroomde kunstwerk voor thuis pardoes in een
depothoekje van het atelier ziet staan! Dat zijn de
hoogtepunten tijdens Open Ateliers. Kunstenaar blij en koper
blij. Ontmoeting is van meet af aan een doelstelling geweest.
Een groter publiek bekendmaken met de kwaliteit van de
kunst die hier gemaakt wordt.
Niettemin lijkt het, alsof de belangstelling tanend is. Of laten
we het zo zeggen: in Schiedam kom je nu al jaren dezelfde
Schiedammers tegen en in Vlaardingen dezelfde Vlaardingers.
Het lijkt alsof de schare bezoekers niet groter wil worden.
Wat je in de eerste jaren nog merkte, dat er een nieuw publiek
was voor een nieuwe activiteit, heeft niet geleid tot een grotere
opkomst bij herhaling van die activiteit. Een effect is dat
kunstenaars door de jaren heen tegen wil en dank hun eigen
inner circle hebben gecreëerd. Het Open Atelier wordt dan
bijkans een substituut voor verjaardagsborrel. Het wordt een
party voor vrienden en familie. Al stond er vroeger meer drank
op tafel.
Maar is dit het nu, wat beoogd werd toen de stichting
Musis 324
Een andere aanpak. Dit Wiegman
