Karola Pezarro
gemeentearchivaris Laurens Priester, inmiddels ook bewoner
van het Lant van Belofte, haar gaf. Ze wandelde er veel rond
en probeerde zich voor te stellen hoe het vroeger was
geweest. "Het andere waar ik rekening mee moest houden was
de plek. Het kunstwerk moest komen op de binnenplaats van
het complex op een lange muur. De binnenplaats was al
vormgegeven met een opvallende zwart witte vloer die door
het visgraatmotief lijkt te golven, en de muur had nissen,
weliswaar heel ondiepe, maar wel iets om rekening mee te
houden."
Uiteindelijk kwam ze tot acht werken, die, als bladzijden uit
Mijn scheikundeleraar was
ervan overtuigd dat ik door
mijn hoge cijfers in de
voetsporen van mijn
ouders zou treden, de één
was technisch chemicus
en de ander analist.
Ik wilde dat niet
een boek, elk een verhaal uit de Schiedamse geschiedenis
vertellen. Pezarro verbeeldde De Jenever, de drank
onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Schiedam,
de Sebastiaansdoelen en de lijnbaan, als verwijzing naar het
handboogschieten van Het Sebastiaansgilde en later de
lijnbaan waar touwslagers hun touwen maakten voor de
tuigage van de schepen. En natuurlijk de bloeiende rozenstok
van Liduina, de Schiedamse heilige die in de 14e eeuw met
haar val op het ijs mensen uit heel Europa deed komen.
Het ovalen zegel van vrouwe Aleida, met Aleida van
Henegouwen die in 1275 Schiedam de stadsrechten gaf.
Maar ook de eerste plattegrond van Schiedam nam ze op in
een tekening, de zandloper van het zakkendragersgilde, het
oudste gilde van Schiedam, de klokkentoren, de toren van de
grote kerk, een van de beeldbepalers van de skyline van
Schiedam en de haring en walvisvangst, als verwijzing naar de
middeleeuwse reputatie van de stad als haringstad en de
walvisvangst naar Spitsbergen en Groenland.
Als leidraad, als bindend element van de werken plaatste
Pezarro boven elke beeltenis een druiventros en verwijst
daarmee naar de druiventros van de gevelsteen van het Lant
van Belofte.
De werken zijn een soort opengewerkte tekeningen van
keramiek. "Keramiek leek me een mooi en passend materiaal.
Net als de bakstenen van de muur, het woord zegt het al,
wordt keramiek gebakken." Pezarro maakte de tekeningen en
liet die vervolgens in keramiek uitvoeren door een daarin
gespecialiseerd bedrijf. "Het was de eerste keer dat ik met
keramiek werkte. Ik maakte mijn tekeningen meer dan
levensgroot, want de klei krimpt door het bakken.
Elke tekening bestaat uit meerdere stukjes omdat het in zijn
geheel niet in de oven past. Dan is er een heel scala aan
kleuren glazuur waar je uit kan kiezen, een hele wand vol,
maar ik wilde gewoon wit, maar daar zijn er ook verschillende
van. Het is het witste wit geworden. Een ander bedrijf zet het
dan weer op de muur, ook dat is precisie werk.
Het bestaat uit delen en ook al zijn ze genummerd het moet
precies. En het is nog zwaar ook."
"Ik wilde graag iets maken dat mensen van nu en in de
toekomst kunnen lezen." En dat is gelukt, de bewoners
reageren heel enthousiast en zijn nieuwsgierig naar de
betekenis. "Er was nog ruimte in het budget en toen hebben
we een heel mooi boekje gemaakt met de uitleg van de
werken om aan de bewoners te geven."
Het eerste exemplaar werd 1 september uitgereikt aan Arie
Bel, vertegenwoordiger van de vereniging van eigenaren,
misschien wel de meest betrokken man bij het project. "Ik heb
de mooiste woning, kijk maar daar", en Bel wijst naar een
penthouse op de bovenste verdieping op een hoek met uitzicht
over de Broersvest.
Het Lant van Belofte heeft ook een koning. En misschien wordt
de Belofte wel ingelost door de bank en het uitzendbureau als
pijlers van de toegangspoort als respectievelijke leveranciers
van geld en werk.
Musis 330
