Zomerterras
activiteiten op de donderdagavond en is er voortaan klassieke
muziek op zondagmiddag."
De groeiende belangstelling voor het Zomerterras mist ook op
andere fronten zijn uitwerking niet. Naarmate het
bezoekersaantal toeneemt gaan de sponsors hogere eisen
stellen en krijgt de festivalleiding te maken met meer regels en
voorschriften.
Volgens de vergunning mogen er maximaal vijfduizend
bezoekers per avond het veld op. Door dat hoge aantal - dat
incidenteel wordt overschreden - wordt de speelweide in het
park waar het Zomerterras zich afspeelt, nu officieel
aangemerkt als evenemententerrein. Dat betekent dat de
organisatie huisregels moet opstellen en er ook voor moet
zorgen dat die regels worden gehandhaafd.
Wat dat in de praktijk inhoudt, bleek afgelopen zomer. Tot
ongenoegen van velen stonden er opeens hekken om het
festivalterrein en hielden potige bewakers bij de ingang scherp
in de gaten of bezoekers geen drank mee naar binnen
smokkelden. Glaswerk binnen de hekken was ineens streng
verboden. Tomeï legt uit, waarom die maatregelen werden
genomen: "We hadden vorig jaar behoorlijk wat snijwonden
door rondslingerend glas. En we hebben ook liever geen
Mijn opdracht is een festival te
organiseren voor een zo breed mogelijk
publiek. Ik ben er niet voor één
doelgroep. Ik doe het voor de hele
familie. Voor opa en oma, voor pa en ma
en voor de kinderen
mensen die enkel komen om zich vol te gieten. Er lopen ook
kinderen rond, die willen we niet confronteren met lallende en
kotsende volwassenen."
Hoe verdedigbaar het strenge toezicht ook was, de
ongedwongenheid die het festival altijd had gekenmerkt, was
in één klap verdwenen, en dat werd alom betreurd. Het kille
sfeertje werd nog eens verhoogd door de demonstratieve
aanwezigheid van bereden politie in het Hof en talloze
agenten rond de ingang en op strategische punten langs de
toegangswegen naar het festivalterrein. Een sms-je had de
festivalleiding gewaarschuwd dat Feyenoord-hooligans van
plan waren de boel op stelten te zetten. Dit signaal werd door
de autoriteiten uiterst serieus genomen, vooral omdat een
groep gewelddadige supporters van de Rotterdamse
voetbalclub een paar maanden eerder ook al eens had
huisgehouden in het Vlaardingse uitgaanscircuit. "We waren
wel gedwongen, zwaar in te zetten op preventie," zegt Tomeï.
De hoolies lieten zich niet zien, maar dat betekent allerminst
dat de regels volgend jaar worden versoepeld. "Ik denk niet dat
er een weg terug is," waarschuwt Frank Tomeï. "Ik snap de
heimwee naar de picknickmand, maar ik ben bang dat we niet
meer zonder goed toezicht kunnen. Daarvoor is het festival te
groot geworden."
Die groei is deels bewust nagestreefd, maar deels ook het
gevolg van het automatisme dat een festival wel gedwongen is
zichzelf voortdurend te vernieuwen. Voor een evenement dat
niets verrassends te bieden heeft, verliest het publiek al gauw
de belangstelling. Maar dat verhaal heeft ook een keerzijde.
Gaat door die groei het karakter van het Zomerterras niet
steeds meer verloren? En waar liggen voor Frank Tomeï
eigenlijk de grenzen aan de groei?
Om met het laatste te beginnen: de festivalleiding, zegt Tomeï,
doet inmiddels zijn best om de toeloop af te remmen. "Anders
dan voorgaande jaren, hebben we dit jaar niet meer
geprobeerd landelijk aandacht te krijgen voor het Zomerterras.
We konden bijvoorbeeld gratis een dubbele pagina krijgen in
het blad van een landelijke supermarktketen. Daar hebben we
nee tegen gezegd. Het enige gevolg van die reclame zou zijn
geweest dat we nog meer mensen aan de poort hadden
gekregen. Daar zitten we niet op te wachten. De groei van het
festival hoef je niet per sé te realiseren op het veld. Je kunt
groei ook vertalen als de invloed die je hebt op andere
culturele evenementen in de stad. Wij brengen kwaliteit.
Daardoor verandert het verwachtingspatroon van het publiek
ten opzichte van het culturele aanbod elders in de stad."
Dan het eerste deel van de vraag: zet de sterk gegroeide
bezoekersstroom het karakter van het Zomerterras niet zwaar
onder druk? Tomeï denkt dat dat wel meevalt: "Binnen de
hekken is het Zomerterras nog steeds een goed en gezellig
ding. Dat is juist dankzij de aangescherpte regels. En wat is er
eigenlijk zo erg aan toezicht? Rond het voetbalveld staan ook
hekken en als je naar een wedstrijd wilt gaan kijken, moet je
ook langs de bewaking. En eenmaal binnen, heb je daar geen
weet meer van."
Als de drukte op het veld te groot wordt, kan een punt worden
bereikt dat de security aan de poort niemand meer toelaat,
erkent Tomeï. "Dan wordt het: één eruit, één erin. Ik geef toe:
leuk is anders. Maar een andere oplossing zie ik niet. Bij mij
staat het behoud van het festival voorop. Daarvoor ben ik
desnoods bereid dubbele hekken te accepteren."
Of het ooit zover komt, is zeer de vraag. De toekomst van het
Zomerterras zal mede afhangen van de geplande woningbouw
aan de Hoflaan en met name van de tolerantie van de
toekomstige bewoners. De gemeente Vlaardingen is het
festival tot dusverre zeer gunstig gezind. Burgers die klagen
over geluidsoverlast worden met alle egards behandeld, om
maar te voorkomen dat een voorzieningenrechter voor korte
of langere tijd de stekker uit het evenement trekt. Maar kan de
gemeente die coulance nog handhaven als er straks op
pakweg 15 meter van het podium kinderen liggen te slapen?
Frank Tomeï: "Het Oranjepark is de enige en ultieme plek voor
dit festival. Daarom moet de gemeente er alles aan doen om
die mogelijkheid te behouden. Maar mogelijk zullen we
concessie moeten doen. En misschien moeten we wel op zoek
naar alternatieven."
Waarmee hij nadrukkelijk geen alternatieve locaties bedoelt,
maar een alternatief voor de vorm van het festival. "Ik heb wel
eens als droom uitgesproken dat ik in het park een
openluchttheater wil realiseren. Zodat er in de zomer, als de
gewone theaters gesloten zijn, toch voorstellingen gehouden
kunnen worden. Dat ideaal is door de woningbouwplannen
opeens weer in zicht gekomen. Een openluchttheater is
redelijk kleinschalig, trekt minder publiek en veroorzaakt
minder lawaai. Het lijkt me een charmante manier om het
festival op die plek te behouden. Het wordt dan natuurlijk wel
anders van opzet. Je organiseert een reeks
theatervoorstellingen gedurende tweeënhalve maand en de
laatste twee weken sluit je af met een festival lijkend op het
Zomerterras, maar met een aangepast programma."
353 Musis
