Wat betekent Vlaardingen voor u persoonlijk
Tjerk Bruinsma: Het toilet leerde mij Vlaardingen kennen
Musis 370
Burgemeester Tjerk Bruinsma
"Vlaardinger wordt je natuurlijk nooit. Een echte Vlaardinger
tenminste met de status van autochtoon. Dat overkomt je niet
als nieuwkomer van buiten. Let wel, ik voel me niet
buitengesloten in de Vlaardingse gemeenschap. Het feit dat je
geen echte Vlaardinger bent staat absoluut geen
vriendschappen of een hechte samenwerking in de weg.
Integendeel. Vlaardingen is een open gemeenschap waarin je
makkelijk contacten legt en waarin je snel wordt opgenomen.
Maar op één of andere manier blijf je een buitenstaander. Je
deelt niet mee in het collectief geheugen.
Een merkwaardig verschijnsel in Vlaardingen is dat de hele
bestuurslaag nog wordt gevormd door Vlaardingers van
geboorte. Ik zou zo gauw geen stad in Nederland weten waar
dit even sterk het geval is. En al even merkwaardig is dat
hierin geen hang naar regentschap valt te herkennen.
Vlaardingen is een moderne stad, modern bestuurd en met
een brede oriëntatie op de wereld. En toch vormen de
geboren Vlaardingers in elk bestuur van enige betekenis de
meerderheid. Heel bijzonder.
Maatschappijvorsers en historici zoeken de oorzaak voor die
kennelijke lotsverbondenheid van de Vlaardingers in de
visserij. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Eeuwenlang
is Vlaardingen een besloten gemeenschap geweest waarvan
de mannelijke bevolking het grootste gedeelte van het jaar op
zee verkeerde. Dat alleen al tekent een samenleving.
Plus natuurlijk de altijd onzekere uitkomst van de vangst en
de angst voor het verlies van man en kinderen. De godsvrucht
en lijdzaamheid waarmee Vlaardingen het lot onderging
tekent zich door tot vandaag de dag. Het is onderdeel
geworden van het collectief geheugen. Met als gevolg dat de
Vlaardingers behalve dat ze een goed ontwikkeld
verantwoordelijkheidsgevoel hebben er ook toe neigen om het
voor elkaar op te nemen, soms tegen beter weten in, zoals
indertijd met de ambulancerellen. Het zijn onze mensen
werd me later verweten. Zo zit de Vlaardinger in elkaar,
hoezeer ze elkaar onderling ook de maat durven nemen: het
zijn ONZE mensen.
Vlaardingen is al snel veel voor ons gaan betekenen.
Méér in menig opzicht dan Groningen. Groningen is in cultuur
en uitgaansleven een echte universiteitsstad. Levendig maar
met een komen en gaan van mensen die een paar jaar kleur
aan de stad geven en vervolgens weer vertrekken naar het
westen. Vlaardingen kent een heel andere dynamiek.
Die openheid en directheid die het westen van Nederland zo
vaak wordt toegedicht die vind je hier wel. Dat ontdekte ik al
tijdens onze eerste oriëntaties op het burgemeesterschap hier.
Want natuurlijk hadden we Vlaardingen al een paar keer goed
bekeken voordat we de stap durfden nemen. Om de sfeer te
proeven en te bekijken of we in Vlaardingen zouden kunnen
aarden. We waren volledig onbekend. Ik moest zelfs nog op
de kaart kijken om te zien of Vlaardingen nu vóór of achter
Rotterdam ligt. Met de auto een eind buiten het centrum
geparkeerd en zonder enig benul hoe de stad in elkaar zit,
zijn we gaan lopen en tijdens één van die wandelingen leek
het me een goeie om hier en daar een winkel binnen te
stappen om te vragen of ik even van het toilet gebruik mocht
maken.
Echt gastvrije mensen zeggen 'ja' had ik me bedacht.
Voor ongastvrije rekende ik op een 'nee' of een verwijzing
naar het dichtstbijzijnde openbaar toilet. Dat gebeurde dus
nergens. Overal kon ik binnen komen, soms over de dozen in
het magazijn heen. Zeker twaalf wc's heb ik doorgetrokken
die dag, waarop voor mijn vrouw en mij maar één conclusie
mogelijk was. Vlaardingen is een hartelijke stad, ook al kom
je er niet vandaan."
