Saskia Smit: Ik ben vergroeid met Vlaardingen
371 Musis
Foto's Heden het Verleden Jan van der Ploeg
Saskia Smit
"Ik zou me zo gauw geen andere woonplaats dan Vlaardingen
kunnen voorstellen. Gezellig is het woord niet. Noem het
geborgenheid. In Vlaardingen ben ik thuis. Hier ligt mijn
verleden en tot zover ik kan zien ook mijn toekomst.
Dat heeft natuurlijk ook alles te maken met mijn werk als
docent drama die vanuit de Vrije Academie werkt met
veertien verschillende groepen kinderen op het
basisonderwijs. De voortdurende oriëntatie op mijn werk,
verplicht me om kennis te nemen van wat buiten deze
gemeenschap op mijn vakgebied gebeurt.
De uitwerking daarvan echter vindt plaats op de schaal van
het basisonderwijs aan Vlaardingse kinderen in een
Vlaardingse situatie.
Het enige dat me hindert is de petrochemie aan de overkant
en soortgelijke bedrijven aan deze kant van het water. Je kunt
er niks aan doen, behalve erop tegen zijn, maar mij
persoonlijk staat het hele beeld me tegen met die installaties,
de rook en de stank en de daarvan afkomstige overlast.
Die industrialisering van Vlaardingen heeft trouwens ook nog
andere gevolgen. Vergeleken bij vroeger is de stedelijke
mentaliteit harder geworden, minder vriendelijk en vooral
veel minder spontaan. Dat is jammer want het Vlaardingen uit
mijn jeugd was heel verdraagzaam, ondanks de grote
verschillen tussen nieuwkomers en autochtone Vlaardingers.
Je merkt dat ook in het uitgaansleven. Gaan stappen in
Vlaardingen is niet meer zo ongecompliceerd als vroeger. Uit
het verleden rest het beeld van meer saamhorigheid in het
uitgaan. Misschien dat de komst van een paar nieuwe leuke
kroegjes dat beeld weer wat omhoog kunnen vijzelen.
Kortgeleden ging ik 'ns uit in 's-Hertogenbosch. Dan vallen de
verschillen je eens te meer op. De scene hier is klein en vrij
hard vergeleken bij de ongedwongen vrolijkheid van 's-
Hertogenbosch. Dat is jammer.
Ik vergelijk de veranderende sfeer in het tegenwoordige
Vlaardingen wel eens met de ontwikkelingsgang van de
kinderen waarmee ik werk. De kleuters waarmee ik
verhaaltjes naspeel staan heel onbevangen en fantasierijk
tegenover de onderwerpen die we met elkaar aanroeren en de
samenwerking met anderen binnen het spel. Bij oudere
kinderen zie je dat de maatschappij om hen heen met alle
daarin vastgelegde rolpatronen een steeds belangrijker rol
gaat spelen. Maar met dat alles blijft Vlaardingen natuurlijk
wel mijn stad. Ook toen ik in Nijmegen studeerde en daar
volop deelnam aan het studentenleven, kwam daarin geen
verandering. Ik heb er ook nooit aan getwijfeld dat ik na mijn
studie weer naar Vlaardingen terug zou keren.
Je kunt eigenlijk wel stellen dat ik nooit uit Vlaardingen ben
weggegaan en dat eigenlijk ook nooit zou willen."
