Tamara Collé; Veertig vrouwen die elkaar zomaar opzoeken
Tamara, Etienne en Timothy Collé
"Ik woon m'n leven lang al in Schiedam, dus ik kan me
nauwelijks iets anders voorstellen. Dat wil ik ook niet. Ik voel
me hier op m'n gemak en helemaal als bewoonster van het
centrum. Gek eigenlijk, je woont in het midden van de stad op
één van de drukste punten en toch heeft het centrum van
Schiedam alles van een dorp. Mijn ouders wonen om de hoek
en mijn schoonouders schuin aan de overkant. Mijn man zet
de zaak van zijn vader voort en een deel van mijn
schoonfamilie heeft eeuwenoude wortels in het gedistilleerd. In
de directe omgeving kennen we iedereen en waar we ook gaan
heb ik het gevoel dat we welkom zijn. Daarbij worden we
's morgens gewekt door de klokken van de kerk en hebben we
beneden ons een kleine snoepwinkel die niets anders verkoopt
dan dat. Dat klinkt toch allemaal als een dorpsromannetje.
Zo voelt het ook wel. Als we na sluitingstijd van de winkels
door de stad lopen en het weer stil is geworden in het centrum,
dan ken je eigenlijk alle mensen wel die je op straat
tegenkomt. Niet van naam, want daarvoor is Schiedam dan
toch weer te groot, maar meestal wel van gezicht en soms van
de buurt waaruit ze afkomstig zijn.
Als ik denk aan Schiedam zijn het niet in de eerste plaats de
haven en de monumenten die me voor de geest komen.
Natuurlijk besef ik de schoonheid ervan, zeker omdat je er zo
vaak komt en de stad meemaakt in alle jaargetijden en onder
alle weersomstandigheden. Maar het is veel meer de sfeer die
me aantrekt en dan vooral het gemak waarmee de
Schiedammers onderling met elkaar omgaan. Het kost hier
absoluut geen moeite om contacten te leggen, zelf niet met
wildvreemden. Dat merk je heel sterk op de markt waar
iedereen met iedereen staat te kletsen en er soms geen
doorkomen aan is vanwege al die mensen die maar bij elkaar
blijven staan en de tijd aan zichzelf lijken te hebben.
Schiedammers zijn in zeker opzicht gezelligheidsmensen.
Zo is er niet zo lang geleden spontaan een groep van ongeveer
veertig jonge moeders ontstaan die elkaar eens in de maand
treffen om samen een borrel te drinken en ervaringen uit te
wisselen. Daarin ligt geen uitgewerkt idee ten grond, zo van:
'laten we 'ns een praatgroep oprichten van centrumvrouwen
met kinderen.' Helemaal niet. De één belde de ander en die
had wel weer een kennis die het ook leuk vond om er 'ns even
uit te zijn en die nam weer een ander mee. Je hoeft er ook niet
altijd bij te zijn en er is ook geen vast patroon in de
samenkomsten. Het is een spontaan sociaal gebeuren waarin
iedereen plezier heeft en waaraan iedereen kan deelnemen die
daar zin in heeft. Nieuwelingen zijn welkom, vrouwen die door
omstandigheden een tijdje niet kunnen worden daar niet op
aangekeken. Het is gewoon een stukje jong vrouwelijk
Schiedam dat het leuk vind om elkaar zo eens in de maand te
treffen. Zo makkelijk gaat het hier wel."
375 Musis
