Laura Bel; Voor een heleboel kwartjes op de eerste rang
377 Musis
Laura en Gerard Bel
"Eigenlijk weet ik niet beter dan Schiedam. Dat geldt niet voor
mijn man Gerard. Die komt uit Vlaardingen en zou dus best
een vergelijking kunnen maken. Hij werkt er ook nog, hoewel
Naaldwijk zijn huidige standplaats is als docent in het
basisonderwijs. Ikzelf woon nog geen tweehonderd meter
verwijderd van mijn geboortehuis op de Grote Markt. We
konden dit huisje krijgen op dezelfde manier waarop dat
generaties geleden ook al gebeurde, via kennissen in
kerkelijke kring; een oud huisje dat hoognodig moest worden
opgeknapt en waarvan mijn vader als aannemer zei dat hij er
geen (euro)cent voor over zou hebben. Er stond overigens nog
een heel huisje achter waarin zich een werkplaats bevindt
waaraan sedert het begin van de twintigste eeuw niets meer is
verandert. De bovenverdieping gebruiken we dan maar als
mooiste kamer voor onze leukste spullen, want ondertussen
hebben we het pand gekocht en de winkel beneden al zover
opgeknapt dat we binnenkort open kunnen gaan.
Eerst wilden we er een fietsenstalling van maken. Dat leek ons
wel gemakkelijk met zoveel mensen met fietsen om ons heen
die 'm nergens kwijt kunnen. Uiteindelijk vonden we dat wel
zonde. Gerard en ik kunnen het verzamelen niet laten.
Hij oude prenten, boeken en schilderijen terwijl ikzelf gek ben
op antiek linnengoed en huishoudelijke spullen van elke
mogelijk herkomst en ouderdom. Wij struinen samen alle
verkopingen af en bovendien ben ik actief op internet,
rommelmarkten, braderieën en elke denkbare plaats
waarheen mensen hun afgedankte spullen brengen.
Die verzameling linnengoed leidt inmiddels een eigen leven.
Van de kostbaarste stukken richt ik straks beneden een klein
museumpje in. Met de winkel ben ik inmiddels al een beetje
begonnen. Daarin vind je inmiddels praktisch alles dat vroeger
in het huishouden werd gebruikt, van klokken tot eierrekjes,
schuimspanen, stukken Sunlightzeep, gewolkte emaille
pannen, vaatdoeken met een rood streepje,
herdenkingsbekers, kruidenrekjes en keukenkastjes,
lampetstellen, treetjes, azijnkruiken en keulse potten, kortom
alles wat grootmoeders keuken tot grootmoeders keuken
maakte. Het is vaak kwartjeswerk, maar dan wel kwartjeswerk
waaraan je voor hele euro's plezier kan beleven.
Over belangstelling hebben we niet te klagen. Ik hoef de deur
maar open te zetten of half Schiedam van alle rangen en
standen komt binnen. Soms met alleen maar een verhaal,
vaker omdat men iets in de winkel heeft gezien dat
onweerstaanbaar aan vroeger doet denken, soms met een
heel gerichte vraag over een enkel bordje dat verloren is
gegaan of een dringend verzoek om uit te kijken naar een
Bolletje beschuitblik anno 1958, enige roest geen bezwaar.
Als verpleegkundige in de psycho-geriatrische zorg ben ik
eraan gewend om mensen hun verhaal te laten doen.
Je kunt je dus voorstellen dat ik geniet van al die aanloop en
al die gesprekken over de meest uiteenlopende zaken.
Maar bovenal vinden we de manier waarop we hierin zijn
gerold geweldig en zo typisch Schiedams. Waar vind je dat
nog: een woninkje van kennissen met een heel onbekend
vrijstaand huis erachter plus een werkplaats en een winkel
aan de drukste straat van de stad voor een prijs waarvoor je in
een andere gemeente nog geen driekamerwoning hebt.
Een kleintje dan."
