lu, de anarchistische beginselen toegedaan
gevangenis, een ongehoord politie- en justitieschandaal
en Johanna van Dijk op de weg tussen Schiedam en
Delfshaven in de zomer van 1909. De meisjes getuigden tegen
hem, daartoe door de politie aangezet. De getuigenis van de
meisjes was op zijn minst zwak, want zij beweerden dat de
aanranding in juli 1909 plaats had gevonden ten tijde van de
brand van branderij 'De Valk' te Delfshaven. Navraag had
opgeleverd dat deze molen in 1906 en nog eens in 1908 in
brand had gestaan, maar niet in 1909.
Bovendien beweerden de meisjes dat de aanrander dronken
was, terwijl De Vries sinds 1903 erkend geheelonthouder was.
Een ander verwijt trof zijn eigen advocaat, die, zoals hiervoor
al beschreven, verzuimde belangrijke getuigen op te roepen,
die voor zijn onschuld zouden kunnen pleiten. Een en ander
mocht niet baten. Ondanks de steun van genoemd Comité
werd hij niet in het gelijk gesteld. Na enige tijd zal hij de moed
verloren hebben en zich gericht hebben op zijn eigen
toekomst.
Hij pakte zijn handeltjes weer op, werd zelfstandig pantoffel
maker, maakte kettingkasten voor de Vlaardingse fietsfabriek
Benzo en legde zich rond 1922 toe op de fotografie. Hoewel de
fotografie geen vetpot is geweest, wist De Vries zich hiermee
een gewaardeerde plaats in de gemeenschap te verwerven.
Vele honderden, zo niet duizenden Vlaardingers werden door
hem geportretteerd, terwijl hij ook veel bijzondere
gebeurtenissen, zoals het bezoek van koningin Wilhelmina in
1923 vastlegde. Het meest bekend zijn echter zijn
scheepsportretten, genomen vanaf de Nieuwe Haven of het
Hoofd.
Hoewel hij nooit gerehabiliteerd werd, kreeg hij postuum een
eerbetoon van niemand minder dan de bekende
gemeentearchivaris M.C. Sigal. Een opmerkelijk gegeven, als
men bedenkt dat Sigal, met zijn aristocratische trekjes, de
communist De Vries met een gedrukt In Memoriam eerde.
In kort bestek schetst Sigal hierin het leven van De Vries.
De aangrijpende periode uit de jaren 1910-1912 wordt, om
begrijpelijke redenen, niet uit de doeken gedaan. Of zou Sigal,
sinds 1919 in Vlaardingen archivaris, hiervan niet op de hoogte
zijn geweest? Het stukje levert in ieder geval enige
aanvullende gegevens op over de aanloop naar de fotografie.
De Vries begon op 15-jarigeleeftijd zijn carrière als arbeider bij
29 Musis
Burgemeester Pier Pruis (1867-1927) haalt koningin Wilhelmina op 19 september 1924 van de trein, bij 'halte Vlaardingen-Oost'.
(Foto PD. de Vries; collectie Stadsarchief Vlaardingen)
