lie-
t
22 Maanden
een ongehoord
P. D. DE VRIES,
Vlaardingen.
DE VRIES,
6>ro
Kl ^4 o
U>$.
de Staats Spoorwegen. Als liefhebberij had De Vries intussen
de fotografie opgepakt en zich daarin dusdanig bekwaamd dat,
zo meldt Sigal, hij artikelen schreef in fotografische vakbladen.
Wanneer De Vries zich als professioneel fotograaf
manifesteerde, is niet exact bekend, doch vermoedelijk is dat
in of kort voor 1922 geweest. De Vries had de gewoonte veel
van zijn foto's te dateren, waarvan de oudste uit 1923
stammen. Zijn meest actieve periode lag tussen 1923 en 1925,
maar ook uit de jaren dertig en veertig van de 20e eeuw zijn
veel foto's in diverse collecties bewaard gebleven. Hij was een
regelmatige leverancier van het gemeentearchief, waartoe hij
zijn zware platencamera op statief op de rug mee naar buiten
nam. In opdracht legde hij stadsbeelden vast, die door sloop of
aan te leggen wegen spoedig zouden veranderen. In 1941
kwam een einde aan zijn fotografische carrière. In een
ongedateerde brief (ontvangen op 4 juli 1941berichtte hij aan
Sigal, dat hij '...drie reproducties, waarmede U bij mij is
geweest, niet kan maken...' vanwege zijn 'gezondheid'.
Hij vervolgde 'Blijf steeds naar en krachteloos, zoodat ik van
alle fotografisch werk moet afzien. U dankend voor het vele
werk dat ik in den loop der jaren voor U gedaan heb, zeg ik U
hartelijk mijn afscheid en hoop wat rustiger, zonder zorgen
nog wat te leven.' Sigal schreef nog op 4 juli een bedankbrief
aan De Vries: 'Het vele werk, dat U in den loop der jaren voor
het archief verrichtte was steeds keurig in orde en menig
stadsbeeld, dat reeds verdwenen is of t.z.t. verdwijnen zal
werd door U vastgelegd voor de toekomst. Op deze wijze zal
Uw naam verbonden blijven aan de prentverzameling dezer
gemeente.' De Vries was toen inmiddels zeventig jaar oud en
zal nauwelijks meer om den brode actief zijn geweest.
De waarderende woorden van Sigal zijn opmerkelijk als
bedacht wordt dat De Vries al die tijd zijn communistische
voorkeur heeft gehandhaafd. Vermoedelijk zal hij dat niet
openlijk hebben gedaan aangezien dit onherroepelijk zijn werk
als fotograaf bemoeilijkt zou hebben. Zijn communistische
sympathieën uitten zich in het stemgedrag (CPN) en een
abonnement op het maandblad 'Rusland van Heden', het
orgaan van de Vereeniging van Vrienden der Sowjet-Unie dat
vanaf 1933 verscheen. In de meidagen van 1940 heeft hij alle
exemplaren van dit blad samen met zijn kleindochter achter
op de binnenplaats van zijn huis aan de Hoogstraat verbrand,
beducht voor represailles door de Duitse bezetter.
Gecombineerd met zijn anti-religieuze houding en het
lidmaatschap van de geheelonthoudersbond ('De Blauwe
Knoop') tekent dit zijn principiële levensvisie.
31 Musis
Het is zeer ^sed mogelijk dat die twee mannen, gesteld
dat alles waar is wat\die meisjes destijds verklaard hebben,
den bedrijver van die aartrqnding kennen, zoodat, mochten zij
gevonden worden, mijn onschuld dan glansrijk bewezen wordt. In
elk geval zullen deze nog ontkende personen dan zeker ge
tuigen dat ik de aanrander n iet was.
Ik verzoek U daarom, in naam Tan het onvermlschU recht,
KOMT MIJ ALLEN TE HULP 111
Mijn naam is,
aat 21, Vlaardingen.
Portret van Pieter Douwes de Vries
(1866-1945), particuliere collectie en
titelblad van de brochure uit 1912,
Bibliotheek van het Instituut voor
Sociale Geschiedenis in Amsterdam
