waar het stadsschoon voor het oprapen ligt
idster vergaarde, heeft genoeg charmes om vreemde ogen te bekoren
65 Musis
interessant Maar hpt leukst van alles vnnrl 7e torh He mensen- nnk nnoal seenticrh fpnpnnvpr het iHee van haar nartner
interessant. Maar het leukst van alles vond ze toch de mensen
"Schiedammers zijn zo anders," zegt ze met een stralende
lach. "Ze lopen altijd te mopperen op hun stad. Maar haal het
niet in je hoofd om als vreemdeling iets negatiefs te zeggen,
want dan is de boot aan. Heimelijk zijn ze namelijk geweldig
trots op hun stad! Van buitenlandse klanten krijg ik vaak te
horen dat zij de mensen hier zo aardig vinden. Dat ze zo
geduldig te woord worden gestaan als ze iemand de weg
vragen. Zulke opmerkingen zetten mij aan het denken.
Wij hebben iets in huis dat we zelf heel gewoon vinden, maar
dat vreemdelingen heel bijzonder vinden.
Ongerepte vriendelijkheid. Als je goed kijkt, zie je dat het
klopt. Ik herinner mij nog heel goed het moment dat de
fluisterboot voor 't eerst voorbijvoer. De mensen op de kade
stonden te zwaaien naar de inzittenden. Zie je dat in
Amsterdam al gebeuren? Dat voorbijgangers stilstaan om naar
een rondvaartboot te wuiven?"
Maar zulke overwegingen speelden nog geen rol toen zij
besloot haar winkeltje op te zetten. Aanvankelijk stond ze zelf
ook nogal sceptisch tegenover het idee van haar partner
Paul Allen, die vond dat ze in souvenirs moest investeren.
Vanwege haar creatieve aanleg had ze liever een kunstzinnig
winkeltje gehad. Maar nadenkend over Pauls suggestie, moest
ze toegeven dat er wel wat in zat. "In Schiedam staan de
hoogste molens ter wereld, er is een jenevermuseum, we
hebben prachtige grachtenpanden. Ik vond dat ik 't maar een
kans moest geven."
De makelaar bij wie ze naar een huurpandje ging informeren,
had er weinig fiducie in, vertelt ze. In het gesprek met eigenaar
De Beer, die vroeger op hetzelfde adres een reisbureau had
gehad, stak de makelaar zijn twijfels niet onder stoelen of
banken. Miranda: "Maar meneer De Beer vond het een leuk
idee, en hij gunde mij het pandje. Hij heeft mijn zaakje zien
groeien, en daar had hij veel plezier in. Ik ben hem nog steeds
dankbaar."
Toch zat die groei er niet meteen in. "Het eerste jaar was
behoorlijk zwaar. Er gebeurde niets. Uiteindelijk ben ik voor
het raam glas gaan zitten graveren. Dat bracht de loop er een
