"Het zal in de eerste plaats een kindvriendelijke omgeving
worden. Bovendien wordt gesteld dat het karakter van alledrie
de scholen overeind blijft. Waarbij je je natuurlijk ook moet
realiseren dat het op één locatie samenbrengen van
De Taaltuin, De Wieken en Ababil ook om andere redenen
niet per se zal leiden tot volledig samensmelten. De keuze
voor de islamitische Ababil, wordt door de ouders zeer
bewust gemaakt. Aan Ababil is bovendien een groei-
verplichting opgelegd die binnen enkele jaren moet zijn
gehaald. Dit zal alleen kans van slagen hebben als Ababil het
karakter als islamitische school weet te behouden. Ik zie niet
dat ouders die kiezen voor De Taaltuin of De Wieken, zich
zouden neerleggen bij een islamitische school. Net zomin als
het omgekeerde trouwens."
De toekomstverwachtingen zijn voor geen van de drie scholen
al te best. Met de demografische verschuivingen die het
gevolg zijn van de herstructurering en stadsvernieuwing in
Nieuwland lopen zowel De Taaltuin als De Wieken als Ababil
de kans om uiteindelijk onder de norm te komen. Met dat de
gemiddelde welstand in Nieuwland stijgt, stijgt ook de
gemiddelde leeftijd en daalt het aantal kinderen. En van de
kinderen die er zijn - met name de autochtone kinderen -
gaat nog eens dertig procent buiten de wijk naar school,
waarbij de Singel en de Sint-Jozefschool de grootste
aantrekkingskracht blijken uit te oefenen. Daskalakis:
"De winst voor de toekomst moet gelegen zijn in het
terughalen van de kinderen die nu op de Singel en de Sint-
Jozef worden geplaatst.
Op het gebied van de kwaliteit van het onderwijs is er geen
beletsel. Als je kijkt naar de bevlogenheid van De Taaltuin, de
manier waarop het onderwijs wordt gegeven, de
buitenschoolse activiteiten en de wijze waarop inhoud wordt
gegeven aan culturele en ondersteunende programma's, doet
De Taaltuin in geen enkel opzicht onder voor de scholen
buiten de wijk. Integendeel zelfs. Op het gebied van
multicultureel onderwijs, de nadruk die wordt gelegd op
integratie met de eigen cultuur als uitgangspunt vervult
De Taaltuin een voorbeeldfunctie die tot ver buiten Schiedam
de aandacht trekt. De 'witte' onderwijsvlucht uit Nieuwland
heeft enerzijds alles te maken met de beeldvorming over
multicultureel onderwijs binnen Nieuwland en van de
kwaliteit van de scholen daarbuiten. Waarbij nog meespeelt
dat veel nieuwe bewoners van Nieuwland van buiten de wijk
afkomstig zijn en ook om die reden kiezen voor de
vertrouwde onderwijsvoorzieningen elders in de stad."
De belangrijkste oorzaak van het ontstaan van zwarte scholen
is het gegeven dat allochtonen vooral geconcentreerd zijn in
bepaalde stadswijken, is een algemeen bekend fenomeen, dat
Musis in het artikel 'Een fantastisch plan' (Musis, januari
2008) aan de orde stelde. Het is bijna onvermijdelijk dat de
scholen in door immigranten bevolkte stadsdelen automatisch
zwart zijn geworden. Nieuwland was zo'n wijk, hetgeen nog
duidelijk te zien is in de twee belangrijkste winkelstraten de
Mgr. Nolenslaan en de Parkweg.
Bijna elke winkel richt zich op de allochtone bevolking en
wordt ook niet zelden gedreven door ondernemers wier wieg
(of die van hun ouders) niet in Nederland heeft gestaan.
De etnische segregatie in het onderwijs in Nieuwland is echter
groter dan op grond van deze demografische omstandigheid
verklaard kan worden.
Dit heeft te maken met een andere belangrijke factor voor het
ontstaan van zwarte scholen: het verschijnsel van de witte
vlucht. Autochtone Nederlanders sturen hun kinderen niet
meer naar scholen die dreigen zwart te worden of al zwart
zijn en zij zijn allang niet meer de enigen die tot 'vlucht'
besluiten. Ook allochtone ouders die ernst maken van hun
culturele plaats in de Nederlandse samenleving geven de
voorkeur aan 'witte' cq. 'minder zwarte' scholen buiten de
wijk.
In Nieuwland is dit zeker het geval. De even omvangrijke als
succesvolle stadsvernieuwingsoperatie waarin het eentonige
karakter van Nieuwland verandert in dat van een woonwijk
vol afwisseling in architectuur, woningtype en buurtopbouw
heeft wel een duidelijke verjonging en welstandsstijging tot
gevolg, maar zeker geen overeenkomstige stijging van het
aantal leerlingen op Nieuwlandse scholen. Eerder is het
omgekeerde het geval zo wijzen de cijfers met betrekking tot
de leerlingenpopulaties uit.
Christine Daskalakis toont zich overigens verheugd over het
feit dat de schoolbesturen en directies momenteel positiever
Musis 160
