onmogelijke panden maken we ons sterk
Janneke van der Schoot
Vorige maand kreeg hij voor het
eerst zijn AOW bijgeschreven.
Het was de enige keer dat hij even
stilstond bij zijn leeftijd. Verder heeft
Koos Gouka, voorzitter van de
Stichting Beschermd Stadsgezicht
Schiedam, daar geen tijd voor.
Bestuursfuncties in de sport en zijn
bemoeienissen met de Schiedamse
monumenten bepalen momenteel
zijn leven. Wie is Koos Gouka en
wat zijn de plannen van de stichting
voor de komende jaren"We praten
mee over de toekomst van de
Hoogstraat.
Dinsdagmorgen 7 april. Het loopt tegen tienen. Weinig
winkelend publiek op de Dam. Het is even zoeken naar het
kantoortje van de Stichting Beschermd Stadsgezicht. Het blijkt
verstopt in de pastorie van de oud-katholieke kerk. Na de
recente restauratie van het pand was er nog geen tijd om het
naambordje weer aan de gevel te schroeven. Binnen de geur
van koffie en een vleugje wierook. De kerk is niet ver.
an de vergadertafel zit Koos Gouka, gestoken in een sportieve
donkerpaarse trui en blauwe ribbroek. Geen stropdas.
Net terug van een weekje golf in Spanje, en net (een dag
eerder) voor de zesde keer opa geworden. Voor hem op tafel
liggen paperassen, het jaarverslag 2006, de laatste nieuwsbrief.
Aan de muur foto's van gerestaureerde Schiedamse
monumenten.
Apetrots is hij op de net afgeronde restauratie van de oud-
katholieke kerk en pastorie op de Dam. En blij, met de
projecten die de stichting nu onderhanden heeft. Het haalbaar
heidsonderzoek naar de restauratie van een arbeiderswoning
aan het Broersveld is afgerond. Het ziet er naar uit dat dit pand
met een zeldzaam tuitgeveltje voor Schiedam behouden blijft.
Want daar is het natuurlijk allemaal om te doen. Gouka: "Stel
dat onze stichting er niet was, dan is de kans groot dat deze
waardevolle monumenten voorgoed verdwijnen." Gouka geeft
als voorbeeld het woon/pakhuis aan de Westmolenstraat 25.
"Dat stond daar maar eenzaam te verpauperen, op een terrein
waar nieuwbouw wordt gepleegd. De gemeente zat er
behoorlijk mee in haar maag, totdat wij in beeld kwamen.
Het was een onmogelijk pand, eigenlijk. Maar daar maken we
ons ook sterk voor. We weten inmiddels wat de restauratie
gaat kosten; nu bekijken we of we er een nieuwe bestemming
voor kunnen vinden." Een ander project van de stichting is de
kapel op de eerste verdieping van het voormalige
nonnenklooster aan de Korte Haven. In het klooster worden
appartementen gebouwd. De kapel is daarvoor ongeschikt.
Er zijn echter fresco's gevonden en onderzocht wordt nu hoe
waardevol die zijn. Gouka: "Bovendien bekijken we of de kapel
bij Pand Paulus getrokken kan worden."
De voorzitter is ook bijzonder tevreden met het feit dat de
stichting sinds kort gesprekspartner is over de toekomst van de
verpauperde Hoogstraat. De stichting praat met de gemeente
("We zijn bijzonder tevreden over wethouder Haan; hij doet het
perfect") en een externe partij. Veel meer wil Gouka er niet
over kwijt. Maar volgens de voorzitter is het aankopen en
restaureren van panden niet eens het grootste probleem:
"Het knelpunt zit 'm meer in welke winkeliers zich na de
restauratie in de panden willen vestigen. Wellicht is het
winkeloppervlak te gering en daar zal je iets op moeten
verzinnen. Vraag is altijd weer: hoe krijg je de exploitatie
rond?" Het is kenmerkend voor de manier waarop de stichting
opereert. In de haalbaarheidsonderzoeken wordt altijd de
exploitatie van het te restaureren pand meegenomen.
De voorzitter: "We verwerven een pand alleen als we er zeker
van zijn dat we het weer kunnen afstoten." Overigens wordt
het er voor de stichting niet gemakkelijker op, nu de
rijkssubsidie voor restauratie van monumenten is vervangen
door een onderhoudssubsidie. Gouka: "Pas als je problemen
krijgt met het onderhoud, dan kan je een beroep doen op die
gelden. We zijn nu dus nog afhankelijker geworden van
fondsen en subsidies."
Maar hij lijkt daar niet echt mee te zitten. "De fondsenwerving
voor de oud-katholieke kerk is enorm goed gegaan. Ik hoop
dat dit bij andere projecten ook zo zal zijn." Is Gouka altijd zo
laconiek? Volgens Ineke de Groot, coördinator van de Stichting
is de voorzitter vooral een zakelijk denker. Iemand die snel
beslissingen neemt, vrij direct is en niet bang om iemand op
z'n tenen te trappen. Een inspirator en een samenspeler.
Een commercieel dier, vindt Gouka zelf. En dat zat er al vroeg
in, zo blijkt.
We schrijven 1973. Begin van de oliecrisis. Koos Gouka, 29, net
getrouwd en gesetteld in een nieuw, eigen huis, heeft het wel
gezien: dat wat zijn werkgever, een handelaar in non-ferro
metalen kan, dat kan hij ook. Samen met een collega plaatst
hij een advertentie in het 'non-ferro bulletin'. Gezocht: kapitaal
voor een startende onderneming. Ene Lewis Garfield uit
Engeland reageert. De dag waarop Koningin Juliana haar
25-jarig jubileum viert ("We konden toen makkelijk vrij nemen,
dat viel niemand op") steken Gouka en zijn collega de
Noordzee over. Binnen een dag is het geregeld. Met een
startkapitaal van 400.000 gulden beginnen de twee mannen
een eigen bedrijf in de productie en verkoop van aluminium
halffabrikaten, onder de naam Garfield Aluminium. En met
succes. Het bedrijf groeit, wat tonnage betreft, uit tot de
163 Musis
