Jan was geen vriendelijke man. Geen Hans van der Sloot De stilte heeft ze zelf verkozen. "Ik heb", zegt ze bij het afscheid aan het hek, "in mijn leven teveel in mijn oren gekregen. Het is goed zo, die afzondering en rust". Sinds april heeft Christine van Roon, gedurende enkele tientallen jaren levensgezellin van Jan Schaper, floor- en belichtingsassistent, bestendige kracht in de restauratie van het Zakkendragershuisje, middelpunt in de acties tot behoud van de Brandersbuurt, maar bovenal geluidsvrouw en regie-assistente in Schapers documentaires en televisiewerk, Rotterdam en Schiedam verruild voor het Belgische Arendonk. Verscholen tussen de bossen en akkers, woont ze op korte afstand van de oude abdij van Postel, waar de Norbertijnen nog een voortreffelijke - in Vlaanderen hooggeroemde - kloosterkaas maken. Nederland, gemarkeerd door een negentiende eeuwse grenspaal met de rijkswapens aan beide kanten, ligt enkele honderden meters verderop. Voor Christine een andere wereld die ze verwacht geen moment te zullen missen. Zestien jaar was ze toen ze in contact kwam met Jan Schaper. Schaper had enkel jaren daarvoor zijn serie foto's van de Lijnbaanjeugd voltooid. Een fotografie in de lijn van de directe observaties waarin ook de tien jaar jongere Eddy Posthuma de Boer werkte en die Ed van der Elsken met zijn in 1956 verschenen Liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Prés op slag beroemd maakte. In dat jaar had Jan inmiddels een verblijf in Australië achter de rug alsmede een periode in Amerika waar hij werkte als assistent regisseur van de Duits-Amerikaanse filmer Robert Siodmak. Filmer zonder verhaal of draaiboek van het eindeloos lange, maar schitterend gefotografeerde Menschen am Sonntag. Aan die studie bij Siodmak zou Jan Schaper een levenslange passie overhouden voor de 'cinema noir'. En voor natural acting. Schaper bracht de principes hiervan in de praktijk in zijn Open Studio, een project in de vorm van een acteerschool waarbinnen hij een aantal jonge mensen om zich heen verzamelde. Christine maakte deel uit van deze groep. Behalve het volgen van de lessen onder de begeesterde regie van Jan Schaper assisteerden een aantal van hen ook bij het dagelijks filmwerk. Christine: "Natural acting had hem gegrepen. En zoals bij alles dat Jan aanpakte, ging hij tot de bodem, niet alleen in het kritisch volgen van zijn leerlingen, het eindeloos trainen, het leggen van de juiste accenten, maar ook in de uitwerking van de principes van natural acting in schema's en ontwerpen. Dozen vol heb ik in die tijd overgetypt, talloze uitwerkingen gemaakt, steeds opnieuw aanvullingen en verbeteringen aangebracht en wat Jan op dit punt te berde bracht op papier gezet. Musis 180 Christine van Roon, foto's: Cornelia Montfoort I

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2008 | | pagina 180