In het Stedelijk Museum gaat het
om de hedendaagse kunst en om niets
meer of minder dan de kunst.
In het Historisch Museum zijn de
geschiedenis van Schiedam en de
processen die daarmee verband
houden het uitgangspunt.
object zien en het museum waarschuwen. Hij zal dat maar
één keer doen, als hij niet het gevoel heeft dat hij serieus
wordt genomen. Hans Walgenbach vindt daarom dat het voor
de helderheid het beste is als kunst- en geschiedenismusea
organisatorisch en budgettair gesplitst worden. Het is immers
voor één directeur moeilijk om keuzes te maken bij onderwerpen
die zover uit elkaar liggen. Dat gevaar ligt zeker op de loer als
het grote kunstmuseum verzelfstandigd is en de directie de
budgettaire vrijheid heeft om voorrang aan de kunst te geven.
Natuurlijk hoeft de man of vrouw die de leiding van een nieuw
historisch museum krijgt, niet in de stad te zijn opgegroeid en
ermee te zijn vergroeid, zoals Hans Walgenbach zelf.
Als hij na de oorlog met lijn 15 van zijn ouderlijk huis aan de
Kruiskade naar zijn grootouders in Crooswijk ging, reed de
tram over het Weena.
Daar stond toen nog de Amman Stichting voor het onderwijs
aan doofstommen, maar verder waren er alleen nog maar
kuilen. Aan de Coolsingel stonden noodwinkels voor de
ruïnes en ook verder was de binnenstad een kale vlakte met
eenzaam het Stadhuis en het Postkantoor aan de Coolsingel
en de restanten van de Laurenskerk als tijdelijk symbool voor
de verwoestingen. Zulke beelden heeft hij zijn hele leven met
zich meegedragen. Hij is vergroeid met de stad en heeft die
zien opbloeien, niet altijd naar zijn zin, maar wel herkenbaar
en begrijpelijk. Dat helpt hem als directeur van het Historisch
Museum Het Schielandhuis en de Dubbelde Palmboom.
Zo'n voorgeschiedenis kun je niet van iedere directeur van een
historisch museum verwachten, maar zo iemand moet wel
voortdurend en actief nieuwsgierig zijn naar wat ooit met de
stad is gebeurd, en naar wat nu met de stad gebeurt.
Dan komen de liefde voor en het begrijpen van die stad vanzelf,
en dat ziet de bezoeker dan terug in het museum.
In het geval van Schiedam in een autonoom historisch museum,
dat geheel is losgemaakt van het 'schitterend gerestaureerde
en voorbeeldig functionerende' Stedelijk Museum. Binding met
de stad is wel een eerste vereiste. Volgens Hans Walgenbach
kan dat voor iemand die met de geschiedenis van Schiedam
te maken krijgt, niet moeilijk zijn. Die stad heeft een boeiende
tegendraadse geschiedenis, en het is een geweldige uitdaging
die met voorwerpen te vertellen aan ieder die het maar wil
horen en zien.
303 Musis
