De vloedpalen van Leen Droppert, foto Jan van der Ploeg
De inscriptie van één van deze stenen (het monumentje is
tegenwoordig ingemetseld in café De Lijndraaijer aan de
Baanstraat) nam Droppert over op zijn vloedpalen, waarbij
hij de horizontale streep die de bereikte waterhoogte aangaf
verving door een zilverkleurige golf, uitgevoerd in roestvrij
staal. Het kunstwerk is Dropperts inzending op een openbare
inschrijving van de stichting Mareado in het kader van het
project Kunst in de Wijk. In 2007 viel voor dit project de keuze
op de Vettenoordsepolder. De stichting was direct enthousiast
over Dropperts voorstel, maar moest, omdat de uitvoeringskosten
de begroting ver te boven gingen, wel eerst op zoek naar extra
fondsen. Die werden dankzij de inspanningen van Mareado-
voorzitter Kees van der Windt bijeengebracht door het Fonds
Schiedam Vlaardingen en Waterweg Wonen. Pas daarna kon
ambachtelijk meubelmaker Martin Koene - gevestigd in de
Vettenoordsepolder - aan de slag om de palen te vervaardigen
van zeewater bestendig tropisch hardhout en die te voorzien van
de door Droppert ontworpen inscripties. Vorige maand gingen
de palen de grond in. Met klaterende regenbuien zorgden de
weergoden voor een bijpassend sfeertje.
Het werk is Dropperts bescheiden bijdrage aan het wereldwijde
debat over klimaatveranderingen. Hij heeft bedongen dat er
middels een educatief project met een website en lespakketten op
de scholen aandacht aan zijn project wordt besteed. Want al gaat
het woord 'waarschuwing' hem net te ver, hij probeert wel te
bereiken dat de bewoners van de polder beseffen dat de nabijheid
van het water een permanent risico met zich meebrengt. "We
moeten alert blijven voor het gevaar," aldus de kunstenaar.
Het is puur toeval dat de presentatie van Dropperts werk
plaatsvond in dezelfde week dat de landelijk opererende
commisie-Veerman zijn plannen ontvouwde voor
dijkverzwaringen en kustverbredingen om het wassende water
de komende eeuw buiten de deur te houden.
Het is een samenloop van omstandigheden die aantoont dat ook
op hoger niveau het besef is herleefd dat het water een niet te
onderschatten vijand is. Droppert twijfelt niet aan de noodzaak
van de miljarden euro's kostende ingrepen die de commissie
heeft voorgesteld. Hij is er van overtuigd dat de stijgende
zeespiegel en de in frequentie en intensiteit toenemende
hoosbuien een serieuze bedreiging vormen voor grote delen van
Nederland.
"Nu maatregelen nemen om die dreiging het hoofd te bieden
getuigt van realiteitszin," vindt hij.
De vloedpalen in de Vlaardingse polder omschrijft hij mede
als 'een geschiedenislesje'. Met als strekking dat rampen vaak
ergere vormen aannemen dan de somberste scenario's hebben
voorspeld. "De voorziene verhoging van de zeespiegel met
1.30 meter zou best wel eens veel hoger uit kunnen vallen,"
waarschuwt Droppert. "Ik lig daar niet wakker van, maar ik
vind wel dat we verder moeten kijken dan onze neus lang is.
De natuur heeft geen mededogen met ons."
Het verschijnsel klimaatverandering houdt hem al langer bezig.
"Het aardige is dat ik een vergelijkbaar project ook al in 1996
heb bedacht. Ik was het glad vergeten, totdat ik de advertentie
van Mareado las. In een oud schetsboekje vond ik het ontwerp
terug. Het zag er nagenoeg eender uit, alleen wilde ik toen niet
gebruik maken van palen, maar van plastic buizen gevuld met
water."
Het idee werd hem niet enkel ingegeven door de stroom
nieuwsberichten over klimaatverandering. In zijn eigen
geheugen liggen tal van herinneringen aan wateroverlast
opgeslagen. Hij weet nog goed dat zijn ouderlijk huis aan
de Weteringstraat in de jaren dertig en veertig bij hoosbuien
geregeld onder water liep.
321 Musis
