De winkel van Winzo aan het Van Schravendijkplein 12.
(Opname augustus 1988, foto J. Borsboom, Collectie Stadsarchief Vlaardingen)
Peter de Lange
IJs is afkomstig uit de streken rond
de Middellandse Zee, maar de koude
delicatesse valt vooral bij noorderlingen
in de smaak. In Zweden wordt meer ijs
gegeten dan in Spanje. In Italië, waar ijs
tot de cultuur wordt gerekend, bedraagt de
gemiddelde consumptie per hoofd van de
bevolking jaarlijks 4,5 liter, in Nederland het
dubbele. De Vlaardingse ijsconsumptie per
inwoners is nooit berekend, maar die moet
hoger liggen dan het landelijk gemiddelde.
Want daar staat de oudste ijssalon van het
land. En de volksmond wil dat geen ijs kan
tippen aan het ijs van Winzo.
'n Ijsje moet een exotische luxe zijn geweest in die jaren, een
zoete, smetteloos witte droomconsumptie die je even deed
vergeten dat je arm was en in een donker tijdperk leefde. Een
lekkernij die altijd voorbehouden was geweest aan vorsten en
Hogere Standen was zomaar verkrijgbaar op de hoek van je
eigen straat. Voor een paar centen. Een wonder!
Het liep storm op de eerste ijscowagen van Winzo.
Durf en ondernemerschap lagen ontegenzeggelijk ten
grondslag aan dit succes, hoewel geluk en onwetendheid
ook een rol zullen hebben gespeeld. Want toen Cees van der
Windt en zijn echtgenote Rika Van der Windt-Van Oeveren in
1919 met de ijsproductie begonnen, werden ze niet gehinderd
door veel vakkennis. Cees had altijd gevaren als stuurman en
Rika had haar handen vol gehad aan het grootbrengen van
elf kinderen. Met zoiets buitenissigs als ijsbereiding had zij
zich nooit beziggehouden. Het recept voor consumptieijs was
hen aangereikt door een kennis van een van hun tien zonen,
die na een bezoek aan een ijssalon in Rotterdam enthousiast
was thuisgekomen met verhalen dat er met die nieuwerwetse
delicatesse geld te verdienen viel. Dat was een welkome
mededeling, want vader Cees had schoon genoeg van het
zeemansleven, al helemaal sinds een van zijn zonen tesamen
met een haringlogger en de voltallige bemanning spoorloos in
de golven was verdwenen.
„Waarschijnlijk op een mijn gelopen," licht Cees' kleinzoon
Musis 4
(baring eni
■•imccsTl
