Vlaardingers probeerden het succes van Winzo te evenaren
of trachtten een graantje mee te pikken van de snel groeiende
ijsmarkt, die in de jaren twintig verder werd gepopulariseerd
door voor het fascisme van Mussolini gevluchte Italianen.
Maar waar de Italianen van huis uit verstand hadden van
ijsmaken en ijssmaken, sneuvelden plaatselijke beginnelingen
de een na de ander. „Het waren allemaal eendagsvliegen,"
zegt Bert schamper. „Er waren erbij die na afloop van het
seizoen vergaten hun machines schoon te maken, zodat die in
de winter wegrotten." Winzo pakte het professioneel aan en
bleef overeind, zelfs tijdens de economische wereldcrisis, die
toch heel wat ondernemers de kop kostte. „In moeilijke tijden
moet je de prijs naar beneden bijstellen, zodat je kunt blijven
Jaap Poot met een ijskar van Winzo.
Collectie Stadsarchief Vlaardingen
Musis 6
verkopen," doceert Bert.
Niet alleen de prijs, ook de smaak is afhankelijk van de markt.
Ijs is kameleontischer van aard dan het onschuldige witte
voorkomen doet vermoeden. Het weet zich voortdurend aan
de mode aan te passen. Trends bepalen de smaak van het
seizoen. Een greep uit succesvolle en minder succesvolle
smaken die bij Winzo in de koelvitrine lagen toont aan
hoeveel variatie er mogelijk is in kleuren en smaken.
Smurfijs, Shrek-ijs, pinda-ijs, groene thee-ijs, Chanelijs,
haringijs, bierijs, rozenblaadjesijs, zalmijs, bubblegumijs
en anti-griepijs - voor de creatieve ijsmaker is het aantal
mogelijkheden onuitputtelijk. En dat alles op basis van
natuurlijke ingrediënten, haast Bert zich erbij te zeggen.
Conserveermiddelen zijn taboe, er wordt elke dag vers ijs
gemaakt, dat maximaal 72 uur bewaard kan worden. „Maar
meestal halen we dat niet. Wat we over hebben, gooien we
weg. Door het het afvoerputje is minstens een hele villa
in Spanje weggespoeld." Hij hecht eraan te melden dat
bij Winzo niets uit een pakje komt. „Winzo maakt net als
Rembrandt zijn eigen kleuren."
Rick: „Als we willen, kunnen we wel honderd smaken
maken. Maar er kunnen er maar twintig in de vitrine.
Daarvan variëren we er jaarlijks een stuk of vier, vijf.
De overige zijn de basissmaken, waaraan we niets
veranderen."
Bij het samenstellen van het assortiment moet terdege
rekening worden gehouden met de Nederlandse
smaak, want iedere natie heeft zo zijn voorkeuren.
De Nederlander gaat vooral voor vanille, aardbeien,
chocolade en hazelnoot.
Zoet, maar niet té zoet, zoals de Engelsman. Dat is
Ijskar van Winzo. I mei 1978. Collectie Stadsarchief
Vlaardingen
IJsbereiding bij Winzo. Reproductie Jan van der Ploeg.
Collectie Winzo.
