Hosman Frères
kregen goede smaak
met de paplepel ingegoten
tekst: Peter de Lange
foto's: Jan van der Ploeg
Voedsel verbroedert. "Moet je dit eens proeven," zei Fons
op een dag tegen Willibrord, en hij reikte twee crackers aan
met een onduidelijke substantie ertussen. Eén hapje van die
smeuïge gorgonzola en Willibrord was voorgoed verknocht
aan kaas.
Dat was lang geleden, in de winkel aan de Lange Haven. De
zaak stond al tientallen jaren bekend als een paradijs voor
fijnproevers. Schiedammers met een lege provisiekast en een
goed gevulde portemonnee kwamen er graag, eerst voor fijne
vleeschwaren en handgesneden rookvleesch, later ook voor
kaviaar, ganzenlever, bonbons en andere lekkernijen.
De onderneming was in 1896 in de Zijlstraat geopend door
Bart Hosman, een gewezen bedrijfsleider van distilleerderij De
Grauwe Hengst die wegens de crisis in de moutwijnindustrie
een nieuwe inkomstenbron had gezocht om zijn grote
gezin te onderhouden. Toen zijn huisgemaakte hammen
en rookworsten goed in de smaak bleken te vallen, besloot
de nieuwbakken middenstander de sprong te wagen naar
de binnenstad. Hij verhuisde naar de Lange Haven nummer
één, waar hij door de ligging pal naast de Koemarktbrug was
verzekerd van aanloop. De groeiende klandizie, ook van buiten
de stad, maakte al snel verhuizing noodzakelijk naar het
grotere, naastgelegen pand op nummer drie. Het was daar dat
Fons en Willibrord na de vroegtijdige dood van hun vader in
1952 het vak leerden.
Hun waardering voor uitgebreid tafelen kregen ze ook mee van
thuis. Hun uit Limburg afkomstige moeder Maria van Gassel
kookte met Bourgondische hand, ze maakte een onovertroffen
wijnsoep en aan haar tong in madeirasaus kon geen chef-kok
tippen. "Haar taarten waren hemels," zegt Willibrord. Vader
Drie glazen wijn maken een eind aan alle twisten, zegt een Chinees spreekwoord. Als dat
waar is, zijn dankzij de familie Hosman heel wat ruzies veranderd in een genoeglijk samenzijn.
Dit van oorsprong Duitse geslacht weet al drie generaties lang vinologisch en gastronomisch
zendingswerk te combineren met Hollands koopmanschap.
Louis Hosman werd uitgelachen toen hij een halve eeuw geleden in de door zijn vader
gestichte winkel voor fijne vleeschwaren de eerste goedkope flessen Franse landwijn aan
de man trachtte te brengen. Alsof de aan spruiten en kraanwater verslaafde Nederlander daar
zijn goede geld aan zou uitgeven! Maar Hosmans handel vond aftrek, zij het aanvankelijk
mondjesmaat. Inmiddels hebben zijn zonen Fons (72) en Willibrord (66) zich met drukbeklante
wijnhandels, delicatessenwinkels, een bistro en een kabinet voor intiem tafelen een reputatie
verworven als specialisten in wijnen en exquise gerechten.
kon trouwens ook heel behoorlijk koken, vertelt Fons.
"Hij had een voorkeur voor Indische gerechten."
Overdaad aan tafel was geen regel binnen de familie. Een
paar generaties terug, bij overgrootvader Bernardus 1836-
1910) was iedere maaltijd nog even "beperkt en eenvoudig",
volgens de memoires van diens zoon Bart (1858-1955). Die
soberheid had geen financiële achtergrond, want de als
9 Musis
Fons en Willibrord Flosman
