zou moeten of zou gebeuren, kleeft nóg een nadeel. Is de historische groei van onze binnensteden meestal een opeenstapeling van irreguliere ontwikkelingen, wij baseren onze hervormingsgedachten maar al te graag op mathematische of legalistische overwegingen. In de stedenbouwkundige ontwikkelingen van de afgelopen driekwart eeuw is het menselijk element - ook bij typische binnenstadsprojecten - vrijwel verloren geraakt. De gezaghebbende Britse hoogleraar stedelijke planologie Clara Greed definieert dit met: 'Rather than looking directly at the inhabitants of the areas under study as human beings with needs, wants, opinions of their own, and tongues in their heads, they became merely population data'. Maar..., zal dan onmiddellijk worden tegengeworpen, houdt de keuze voor winkels en sfeer en recreëren dan niet automatisch in dat juist rekening wordt gehouden met het menselijk element? Nee, moet daarop helaas het antwoord zijn. Het menselijk element zit niet verscholen in de mate waarin de binnenstad verleiding en afleiding biedt. Het centrum van bijvoorbeeld Delft (om maar even dicht bij huis te blijven) doet daarom zo weldadig aan omdat de grachten voor het overgrote gedeelte gewone woongebieden zijn doorspekt met tal van bedrijfjes, bedrijven en kantoren. Het is de alledaagsheid die de oude stad van Delft zo aantrekkelijk maakt en een toeristisch centrum van mondiale betekenis. En het is die alledaagsheid die zal maken dat de binnenstad van Delft weinig moeite zal hebben met het snelle en sterk veranderende koopgedrag van de consument, die in toenemende mate gebruik gaat maken van internet. Is het niet om daarop rechtstreeks bestellingen te doen, danwel voor prijs- en kwaliteitsvergelijk, waarmee de winkel in het stadshart die het toch al moet hebben van de recreatieve koper, er een concurrent van betekenis bij krijgt. Het Vlaardingen van 2020 zal zijn, dan gewonnen, aantrekkelijkheid natuurlijk danken aan een verbeterde beeldkwaliteit en aandacht voor een schoon en veilig verblijf. Maar tevens aan de alledaagsheid van een Hoogstraat waar weer gewerkt en gewoond wordt en een aantal leuke winkels zich verzekerd weet van een behoorlijk bestaan. Het is het alldaagse dat een stad bijzonder maakt. Waarom je zo regelmatig in Delft komt. Of in Amsterdam, Leeuwarden of Zwolle. En zo zelden in Marken of Volendam. 21 Musis Hoflaan

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2009 | | pagina 21